2 Юуб гэхэдэ, тэдэнэр израильшуудые эдеэ хоолоор, ууха ундаар угтаагүй, харин тэдэнэртэ хараал буулгаха хүсэлэнтэйгөөр Балаһаамые тухираа бшуу. Зүгөөр манай Бурхан хараалыень үреэл болгоо.
Минии арад түмэн! Моһаабай хаан Балаагай юу хэхэеэ түсэблэжэ байһые, Бэһоорой хүбүүн Балаһаамай тэрээндэ юун гэжэ харюусаһые, Шиттиимһээ Гилгаал хүрэтэр юун боложо байһые һаныш даа. Минии зүб хэрэгүүдые ойлгохын тула эдэ бүгэдые һана!»
Балаһаам өөрынгөө һургаал үгүүлэлые дуугаран иигэжэ хэлэбэ: – Хүл дээрээ зогсо, Балаак, ханамжатайгаар шагна, Циппоорой хүбүүн,
Тиихэдэнь хаан: «Эгээлэй юрын Минии дахагшадай нэгэндэнь тиимэ һайн юумэ хэхэдээ, таанад Намдашье һайниие хээ гээшэт», – гэжэ харюусаха.
Аммоон болон моһааб арадуудай хэн нэгэн, мүн үри хүүгэдынь арбадахи үе хүрэтэрөө Эзэнэй арад зонтой хамта байха эрхэгүй. Хэзээшье!
Юуб гэхэдэ, таанадай Египедһээ гараад ябаха үедэ тэдэнэр хара уһа, хилээмэ таанадһаа харамнаа бэлэй. Үшөө таанадта хараал шэнгээхыень Месопотамиин Пэтоор хотын Бэһоорой хүбүүн Балаһаамые тэдэнэр хүлһэлөө һэн.
Теэд Эзэн Бурхантнай Балаһаамай үгэ дуулаагүй, тэрэнэй хараалые танда үреэл болгон хубилгаа, юундэб гэхэдэ, Эзэн Бурхантнай танда дуратай.
Тэдэ сэхэ замһаа хадуураад, төөришэбэ; буруу юумэ хэжэ, мүнгэндэ шунашаһан Бэһоорой Балаһаам хүбүүнэй замаар ябаба.