5 Хаданууд урдань шэшэрдэг, гүбээнүүд үгы болошодог. Газар дэлхэй Тэрэнэй урда доһолдог, оршолон юртэмсэ ба досоонь оршон ажаһуугшад бултадаа шэшэрэлдэдэг.
Тэрэнэй уур сухалһаа газар доһолон шэшэрбэ, огторгойн һууринууд хүдэлбэ.
Тэрэнэй уурлахада, тэнгэриин бахананууд айн шэшэрнэ.
Уур хилэнсэгээрээ уула хабсагай бутаргахань Тэрээндэ юуншье бэшэ.
Бороогой орондо Тэрэ тэдээн руу мүндэр эльгэбэ, газар уһандань дүлэлзэһэн гал шэглүүлбэ.
Тиихэдээ би Эзэнэй нэрэ дуудааб: «Эзэн! Ами наһым абарыт!»
Юрын гэнэн зониие Эзэн хамгаалдаг, минии зобожо байхада Тэрэ намайе абараа.
Мандахань тэнгэриин нэгэ захаһаа, тойрохонь нүгөө заха хүрэтэр, халуунһаань хорохо арга байхагүй.
Эзэнэй һургаал тэгшэ түгэлдэр, һүр һүлдэ һэргээдэг. Эзэнэй заабари бата, гэнэн хүниие ухаатай болгодог.
Эзэн Бурхан хашхарха дуунай дунда, бүреэгэй абяан доро дээшээ залараа!
Юуб гэбэл, би Танай түлөө шэбшэг муухай байдал тэсэн байнаб, нюурыем эшэгүүр бүглөөд байна.
Тэрэ тэдээндэ үүлэн бахана сооһоо айладаа бэлэйл. Үршөөһэн зарлигыень болон һургаалнуудыень тэдэ сахин байгаа бэлэй.
Эзэнэй гал мэтээр буухада, Синай хада пеэшэн шэнги утаа гараад, доһолжо эхилбэ.
Анхарыт! Эзэн газарые һандарган, тэрэниие хооһоруулха гэжэ байна. Тэрэ шарайень тад ондоо болгожо, дээрэнь ажаһуугшадые хаа-хаанагүй тараахань.
Газар дэлхэй архинша мэтэ гуйбалзан найгана, үхибүүнэй үлгыдэл һэнжэлзэнэ. Нүгэл хилэн дээрэнь улам хүндэ боложо байна, тиимэһээ газар унажа, дахин хэзээдэшье бодохогүй!
Эзэн Өөрын арад түмэндэ уур сухал боложо, гараа тэдээн руу һунгажа, сохихо! Хада ууланууд доһолжо, үхэһэн зоной хүүрнүүд бог шорой мэтэ үйлсэнүүдээр хэбтэхэ. Энээнэй удаашье Тэрэнэй уур хилэн унтархагүй, гарынь һунгаатай зандаа байха!
Харин Та, Эзэн, ори ганса, үнэн бодото Бурхан болонот. Та – амиды Бурхан, хэтэ мүнхэдөө зонхилдог Хаан гээшэт. Танай уур сухалһаа газар дэлхэй доһолжо, үндэһэ яһатан Танай уур хилэн тэсэжэ шададаггүй.
Хада уула руу харахадам, доһолжо-шэшэржэ байба. Мүн бүхы добо толгойнууд урагша-хойшоо хүдэлжэ байба.
Дэлхэйн амитан бүхэн – загаһа жараахай, шубуу шонхор, ан арьяатан, мүлхидэг амитад, хүншье Намһаа айха. Хаданууд хамхаран унаха, хабсагайнууд нураха, хотонууд һандарха.
Тэдэнэй урда газар хотойжо, тэнгэри һалганажа, һара наран харанхыдажа, одо мүшэнэй гэрэл бүхэнэ.
Түмэн Сэрэгтэ Эзэн газарта халта хүрэбэл, тэрэнь гуйбалзаха, ажаһуугшадынь бултадаа гашуудаха. Нил мүрэн мэтэ газар дээшээ хэлбэлзээд, Египедэй Нилдэл адли һөөргөө номгорхо.
Галһаа зулын тоһоной хайладагтал, хаданууд Тэрээн доро хайлахал. Эгсэ газарһаа унадаг уһандал, нюруу хүндынүүд үгы болохол.
Хада ууланууд Таниие хараад, доһолон шэшэрбэ, аадар бороо адхарба. Газарай гүнэй уһан шууяжа, долгидынь үндэртэ хүрэн шааяба.
Асари хада, Зэрубабээлэй урда ши хэмши? Ши тэгшэ тала гээшэш. Һүмын оройн шулуу дээшэнь гаргажа табихадань, арад зон «Эзэнэй үгэһэн аша буян энэл» гэжэ соло дуудаха.
«Харагты, хэрэг шүүлгын үдэр ерэхэнь гээшэ, тэрэ халааһан зууха шэнги халуун байха. Омог бардам хүнүүд хуу хэһээгдэхэ, муу үйлэ хэгшэд һолоомон шэнги шатаха. Тэдэнһээ мүшэршье, үндэһэншье үлэхэгүй», – гэжэ Түмэн Сэрэгтэ Эзэн айладажа байна.
Тиихэдэнь Һүмэдэ Хамагай Нангин газарта ороходо үлгөөтэй байһан хүшэгэ дээрэһээ доошоо шууража, хоёр боложо хахарба, газар хүдэлбэ, шулуунууд хамхарба,
Гэнтэ тэндэнь газар аймшагтайгаар хүдэлбэ, тиин Эзэнэй Эльгээмэл огторгойһоо бууба. Тэрэ агы нүхэ хааһан шулууе хажуу тээшэнь үмхирүүлээд, дээрэнь һууба.
Тиигээд би сагаан үнгэтэй асари томо хаан шэрээе, тэрэ шэрээ дээрэ Һуугшые харабаб. Шэрээдэ Һуугшын байһан ушарһаа газар тэнгэри хоёр тэрьелэн далда орошобо: тэрэ хоёрой һууха һуури байгаагүй.
Огторгой тэнгэри гээшэ орёоһон саарһан мэтээр монсогойршобо, бүхы хада ууланууд, арал олтирогууд өөһэдынгөө һууринуудһаа хүдэлшэбэ.
Эзэнэй, Синай хадын Бурханай урда Эзэнэй, Израилиин Бурханай урда хаданууд дорьбон хүдэлөөл.