3 Эзэн иигэжэ айладхана: «Арад түмэмни! Би таанарта юу хээбиб, яажа зобоогообиб? Харюуса Намда!
Харыт даа, гэм буруугай дунда би түрөөб, нүгэл соо эхэмни намайе оложо тээгээ.
Хэлэншни бүлюудэһэн хутага мэтэ мэхэтэй, гэм түсэблээл.
Бурхан, бодыт! Дэлхэйе шүүбэрилыт! Бүхы арадууд – Танай эзэмшэл мүн.
Үшөө юу тэрээндэ хэхэ ёһотой байгаа гээшэбиб? Бүхы юумэ хээлби. Теэд юундэ Минии һайн үзэмэй жэмэс гараха гэжэ хүлеэжэ байхада, гашуун, муу үзэмэй жэмэс гарааб?
Энэ үеынхид, айладхалыемни дуулыт. Элһэн сүл губидал, үгышье һаа, гүн харанхы орондол мэтэ Израильда байгаа юм гүб? Юундэ таанад өөрынгөө һанаһаар лэ байха, Намда дахин бусахагүй тухайгаа хэлэнэбта?
Эзэн иигэжэ айладхажа байна: Таанарай үбгэ эсэгэнэр Намда ямар буруу юумэ олоһондоо Намһаа холодон, өөдэгүй хооһон шүтөөнүүдтэ һүгэдэжэ, өөһэдөө өөдэгүй юумэд болобоб?
Минии арад түмэн! Моһаабай хаан Балаагай юу хэхэеэ түсэблэжэ байһые, Бэһоорой хүбүүн Балаһаамай тэрээндэ юун гэжэ харюусаһые, Шиттиимһээ Гилгаал хүрэтэр юун боложо байһые һаныш даа. Минии зүб хэрэгүүдые ойлгохын тула эдэ бүгэдые һана!»
Хүн түрэлхитэнэй өөрыгөө сагааруулхаяа болихын тула, бүхы газар дэлхэйнхидые Бурханай зарга шүүбэридэ оруулхын тула Хуули соо хэлэгдэһэн бүхы юумэнүүд Хуулиин мэдэлдэ байһан хүнүүдтэ хандуулаатай гэжэ бидэ мэдэнэбди.