12 Эльбэ жэльбэтэйшүүлые, үзэлшэ зурхайшадые шинии хажууһаа үгы хэхэб.
Тэрэ үдэрэй мандахадань, зон мүргэхэеэ өөһэдтөө хэһэн алта, мүнгэн шүтөөнүүдөө хаяжа, мана һохорнууд, һарьһан эрбээхэйнүүд руу шэдэхэ.
Гэбэшье үргэлэй шэрээнүүдэй шулуунай бутаржа, шохой болоходо, Ашэраа бурханда һүгэдэлгын зүйлнүүдэй үгы болоходол Яковай нүгэл арюудхагдаха.
Харин модонойнгоо үлэгдэлөөр тэрэ шүтөөн өөртөө бүтээжэ, урдань һүгэдэн унажа, мүргэдэг. Тэрэ баһа шүтөөндөө зальбаран, иигэжэ хэлэдэг: «Ши болбол минии бурхан гээшэш. Намайе абарыш!»
Гэр байрануудыеш дууһан шатааха, бусад эхэнэрнүүдэй хараһаар байтар энэ хэһээлтэ шамда амасуулха. Иигэжэ Би шинии забхайрхые, мүнгэ түлэн унтадаг байхыеш болюулхаб.
Сэбэр уһаар таанадые сүршэхэб, онгонуудые зайсуулхаб, иигэжэ муу муухай бузарһаа һалахат.
Тэрэ үдэр Давидай гэр бүлынхидтэ, Иерусалимай оршон һуугшадта шэнэ булаг урдаха. Тэрэ булаг нүгэл наманшалхын ба бузар арилгахын түлөө дэлбэрхэ.
Танай үлдэн гаргаха тэдэ арадууд юумэ таадаг шэдитэй зониие, ерээдүйе айладхагшадые шагнадаг. Харин Эзэн Бурхантнай таанадта энээниие даалгаа бэшэ!
Арьяатаниие шүүрэн бариба, тэрээнэй урда элдэб дүлгэ тэмдэг харуулжа, арьяатанай тамга табяад, тэрэнэй хүрэг дүрсэдэ һүгэдэн мүргүүлжэ байһан хуурмаг лүндэншые арьяатантай хамта шүүрэн бариба. Тэдэ хоёрые хоюулыень дүрэжэ байһан хүхэртэй нуур худар амидыгаар шэдэбэ.
Теэд нохосууд, эди шэдитэн, зальхай забхай ябадалтан, алуурша этэгээдүүд, онгонуудта шүтэгшэд, худал хуурмаг ябадалда дуратайшуул, тиимэ юумэ хэгшэд – хотын гадаа тээ үлэхэ.