25 Шабинарынь хажуудань ерээд, һэреэжэ: – Ай, багша! Абарыт, хосорхомнайл, – гэлдэбэ.
25 Шабинарынь хажуудань ерээд һэреэжэ: «Ай, багша! Маниие абарыш, хосорхомнайл», – гэлдэбэ.
Асаа Эзэн Бурханаа дуудан, иигэжэ хэлэбэ: – Эзэн, шанга, шанга бэшэшье сэрэгтэ Та илалта туйлуулнат. Эзэн Бурхамнай, бидэндэ туһалыт. Танда найданабди, Танай нэрэ алдаршуулхаяа иимэ олон сэрэгэй урдаһаа гараабди. Эзэн Бурхамнай, Таниие хэншье диилэжэ шадахагүй.
Манай Бурхан! Тэдэниие усадхыт! Маанадта добтологшо иимэ ехэ сэрэгэй урдаһаа тулаха хүсэн бидэндэ байхагүй. Юугээшье хэхэеэ бидэ мэдэнэгүйбди, харин Тандаал найданабди!
[Дуунай бүлэгэй хүтэлбэрилэгшэдэ: Давидай зохёоһон.] Хорохо хамгаалха газарни – Эзэн! Таанар намда хандан, «Хада руугаа шубуун мэтэ ниидэ» гэжэ яажа хэлэжэ шаданабта!
Онгосын дарга тэрээндэ ерээд: – Ши юундэ унтажа хэбтэнэбши? Бодо, өөрынгөө Бурханда хандан мүргыш; тиигэбэлшни, Бурхан маниие анхаран, амиды мэндэ үлөөхэ аалам, – гэбэ.
Гэнтэ һэлхэ бузар үбшэнтэй нэгэ хүн ойртоод, Иисүүсэй хүлдэнь мүргэжэ: – Эзэн, аа! Хэрбээ Та хүсэбэл, намайе арюудхан эдэгээжэ шадахат, – гэбэ.
Гэнтэ далай ехээр долгилжо, долгинууд онгосыень хушан, шэнгээн алдаба. Тэрэ үедэ Иисүүс унтажа байгаа.
Тиигэжэ хэлэжэ байтарнь, нэгэ дарга ерээд, Иисүүсэй хүлдэ мүргэжэ: – Басагамни һаяхан наһа барашабал. Манда ерэжэ, тэрээндэмни гараараа хүрөө һаатнай, басагамни амидырхал, – гэбэ.
Шабинарынь Иисүүсые һэреэжэ: – Багша! Багша! Уһанда шэнгэжэ хосорхоёо байналди! – гэбэд. Иисүүс һэреэд, дошхорһон һалхиие, долгитоһон уһые хорибо. Тиихэдэнь далай аалин номгон болошобо.