3 Бурханай Һүлдөөр дуталдагшад, жаргалтайл, Огторгойн хаан түрэ тэдэнэй ха юм.
3 «Бурханай Һүлдөөр дуталдагшад, жаргалтайл, Огторгойн хаан түрэ тэдэнэй ха юм.
Мэнашшээ зобохын ехээр зобожо, үбгэ эсэгэнэрэйнгээ Бурханай урда угаа даруу номхон боложо, Эзэн Бурхандаа эрьежэ, туһа эрижэ эхилбэ.
Тэрэнэй зальбаралга, Бурханай тэрэниие анхарһаниинь, бүхы нүгэл, гэм зэмынь, номхон даруу болохын урда тээ үргэлэй газарнуудые түхеэрһэниинь, Ашэраа бурханай болон онгонуудай дүрсэнүүдые табиһан газарнуудынь Хозай гэгшын бэшэгүүд соо зураглагданхай.
Харин эсэгэдээ орходоо тэрэ Эзэнэй урда номхон даруу болоогүй, бүри ехэ нүгэлнүүдые хээ.
Гэмээ мэдэрһэнэйш түлөө, энэ газар болон ажаһуугшад тушаань Бурханай үгэнүүдые дуулахадаа, даруу номгон болоһонойш түлөө, гашуудан, хубсаһа хунараа удара татаһанайш, Минии урда бархирһанайш түлөө Би шамайе анхарааб гэжэ Эзэн айладхана.
Минии арад түмэн гансата номгоржо, Нам руу эрьен, муу муухай хэрэгүүдээ орхин, зальбаран-гуй байхадань, Би тэдэниие огторгойһоо дуулажа, нүгэлынь хүлисэн, газар уһыень элүүр мэндэ болгодог байхаб.
Тиимэһээ хэлэһэн үгэһөө арсажа, шорой, үнэһэн соо угаа халаглажа байнаб.
Хорото муу зоной зүбшэл дагаагүй, нүгэлтэнэй замаар ябаагүй, Бурханиие баһагшадтай хамта һуудаггүй хүн үнэн шударгал!
Эзэниие магтагты! Эзэндэ магтаал үргэгты! Эзэнэй зарасанар, магтагты, Эзэнэй нэрэ магтагты.
[Үгсэлгын дуун.] «Залууһаамни хойшо олон зон намайе хашаа-харшалаа бэлэй, – гэжэ Израиль хэлэхэ, –
Манай Эзэн агууехэ, хүсэ шадалынь угаа ехэ, оюун ухааниинь хизааргүй.
Хүбүүень таалагты! Үгы һаатнай, Тэрэ уурлажа, харгы замдаа хосорхот. Юуб гэбэл, уур хилэнгынь гэнтэ аһаха-носохо юм. Абарал бэдэрэн, Тэрээндэ хандагша хүн бүхэн юрөөлтэй!
Би үргэн олон зоной дунда Танда талархал үргэхэб, үй түмэн арад зоной дунда Танда магтаал дуулахаб.
[Дуунай бүлэгэй хүтэлбэрилэгшэдэ: Коорахай уг удамай ирагуу үгэнүүд.]
Үнэн газарһаа ургажа, зүб шударга огторгойһоо шэртэхэ.
Бардам зонтой олзо хубаанхаар даруу зантай үгытэй зоной дунда байхань дээрэ.
Бардам зан хүниие дарана, харин гудагар номгон хүн хүндэдэ хүртэнэ.
Тиимэһээ, хүбүүдни, намайе шагнагты. Минии зам сахигшад үреэлтэй.
Гэбэшье Эзэн хүлеэжэ, таанадые хайрлаха. Тэрэ бодожо, таанадта туһалха. Юуб гэбэл, Эзэн гээшэ зүб шударга Бурхан, Тэрээндэ этигэн һүгэдэгшэд жаргал эдлэхэ!
Би болбол хэтэ мүнхэдөө оршогшо үндэр болон арюун Бурхан гээшэб. Үндэр, нангин газарта оршодогшье һаа, Би даруу зантай, гэм зэмээ мэдэрдэг зонтой хамта байнаб. Иигэжэ Би тэдэнэй зориг, этигэл һэргээнэб.
Эзэн Бурханай Арюун Һүлдэ досоомни оршобо. Тэрэ намайе шэлэн, үгытэй зондо һайн мэдээ дэлгэрүүлхын, зүрхэнэй шархатай зониие эдэгээхын, баряанда байгшадта эрхэ сүлөө, түрмэдэ хаагдаатай зондо түрмын үүдэнэй нээгдэхэ тушаа соносхохыемни томилһон юм.
Эдэ бүгэдые Би Өөрөө бүтээгээ һэм. Даруу зантай, Намһаа айдаг, үгыем дууладаг зоной талые харахаб.
Үгы. Һайн хэрэг гээшэ юун бэ гэжэ Эзэн бидэндэ, зондо, иигэжэ айладхана: «Үнэн шударга байха, саг үргэлжэ дура хайраяа элирхэйлжэ байха, Бурханайнгаа үгэ дуулажал ябаха».
Баһа тэрэ сагта Иисүүс иигэжэ хэлэбэ: – Газар тэнгэриин Эзэн, Эсэгэмни! Сэсэн мэргэн, эрдэм номтой зонһоо далдалан нюуһан юумэеэ эгээлэй юрын зондо нээжэ элирүүлһэнэйтнай түлөө Танда баяр баясхалан хүргэнэб.
Нам тушаа һэжэг түрөөгүй хүн жаргалтай юм.
Харин таанад аза жаргалтайт: нюдэнтнай харана, шэхэтнай дуулана.
Теэд Иисүүс: – Үхибүүдые наашань табигты, Намда ерэхэдэнь һаалта бү хэгты, ушарынь юуб гэбэл, эдэ үхибүүдтэл адли зон Огторгойн хаан түрын мэдэлдэ юм, – гэжэ хэлээ.
Эзэнэйнгээ бусажа ерэхэдэ, үүргэеэ һайнаар дүүргэжэ байһан зараса аза жаргалтай даа!
Тиигээд хаан Тэрэнэй баруун талада байгаашадта хандажа: «Минии Эсэгын үршөөл хайрада хүртэгшэ таанад ерэжэ, юртэмсэ дэлхэйн бии болохоһоо нааша таанарта бэлдэгдэһэн хаан түрэ халан абагты.
– Бурханай хаан түрэ һаяар мандахань, тиимэһээ нүгэл үйлэдэхэеэ болёод, Бурханда хандагты.
– Тэрээнһээ гадна зүүн, баруун зүгһөө олон зон ерэжэ, Огторгойн хаан орондо Абраһаамтай, Исаагтай, Яковтай зэргэлээд, найрай шэрээдэ һууха.
Тиигэхыень хараад, Иисүүс уурлажа: – Үхибүүдые наашань табигты, Намда ерэхэдэнь һаалта бү хэгты. Эдэ үхибүүдтэл адли зон Бурханай хаан түрын мэдэлдэ юм.
– Бурханай үгэ шагнаад, тэрэниие наринаар сахидаг хүнүүд үлүү ехэ жаргалтай! – гэжэ Иисүүс харюудань хэлэбэ.
Алба татааша фарисей хоёрой гэртээ харихадань, Бурхан тэдэ хоёрһоо алба татаашыень сагааруулаа гэжэ танда хэлэхэ байнаб. Өөрыгөө дээгүүр абхуулһан хүн доошоо даруулагдаха, харин даруу доогуур хүн дээшээ үргэгдэхэ бшуу.
Хаандал адли захирха эрхэ Эсэгымни Намда үгэһэндэл адли Бишье таанадта хаандал адли захиржа байха эрхэ үгэнэб.
Таанад хаан орондомни шэрээдэ һуугаад, Намтай эдижэ, уужа байхат. Таанад хаан шэрээдэ һуугаад, Израилиин арбан хоёр угсаатаниие шүүбэрилхэт.
«Эзэнэй Арюун Һүлдэ досоомни оршобо. Тэрэ намайе шэлэн, үгытэй зондо һайн мэдээ дэлгэрүүлхыемни, Хаалтада, баряанда байгшадта эрхэ сүлөө айладхахыемни, һохор зониие хараатай болгохыемни, хашуулан дарлуулһан зониие сүлөөдэ табихыемни Эзэн эльгээгээ юм.
– Ши Намайе харахадаал этигэбэш. Теэд Намайе хараагүй аад, этигэһэн хүнүүд жаргалтай! – гэжэ Иисүүс тэрээндэ хэлэбэ.
Дүшэн жэлэй туршада элһэн сүл губяар таанадые Эзэнэй хүтэлөөд ябаһан бүхы аян зам бү мартагты. Досоогоо юу сэдьхэжэ байһыетнай, захяа заабарииень сахиха гүт, али үгы гүт гэжэ мэдэхын тула, таанадые номгоруулхын тула Тэрэ туршажа байгаа.
Баяншье хүниие Бурханай доошонь дарахадань, тэрэ хүн баярлажа байг, юуб гэбэл, тэрэ уданшьегүй талын сэсэгтэл һүнэхэ ха юм.
Туршалгануудые дабажа гараһан хүн жаргалтай, юуб гэбэл, туршалгануудые дабахадаа, тэрэ хүн Бурханай Өөртэнь дуратай зондо найдуулһан мүнхын амидаралда хүртэнэ.
Хайрата аха дүүнэрни, шагнагты даа: Бурхан үгытэйшүүлые һүзэгөөрөө баян бардам байхыень, Өөртэнь дуратай хүнүүдтэ үгэхэб гэжэ найдуулһан хаан оронойнгоо залгамжалагшад болохыень шэлэжэ абаа бэшэ һэн гү?
Удаань намда Эльгээмэл иигэжэ хэлэбэ: «Буулгажа бэшээд аба! Үргэлэй Хурьганай түрэ найрта урилга абагшад жаргалтай! Энэ Бурханай хэлэһэн ёһотойл үнэн зүб үгэнүүд гээшэ!»
Хубсаһаа сэбэрлэгшэд жаргалтай! Тэдэнэр амидаралай модондо хүртэлсэхэ эрхэтэй, тэдэнэр хаалгын үүдээр хотодо орохо эрхэтэй.
Юундэб гэхэдэ, „Би баяжааб, ехэ зөөритэй болооб, юугээршье дутанагүйб!“ – гэнэт. Теэд ямаршье зол хубигүй, үгытэй ядуу, баарһан, һохор балай, нюсэгэн болоод байһанаа мэдэнэгүйт!