7 Баһа тэдэнэр олон зоной дунда мэндэшэлүүлхэ, «Рабби! Рабби!» гэжэ нэрлүүлхэ дуратай.
7 Баһа тэдэнэр олон зоной дунда мэндэшэлүүлхэ, „Рабби! Рабби!“ гэжэ нэрлүүлхэ дуратай.
Мүнөө, энэ оршон үеын зониие хэнтэй жэшэхэбиб? Эдэнэр газаа һууһан үхибүүдтэ адли. Нэгэ бүлэгынь нүгөө бүлэгтөө иигэжэ хашхарна:
Теэд таанарай хэншье багша гэжэ өөрыгөө нэрлүүлхэ ёһогүй, юундэб гэбэл, таанар ори ганса багшатайт, тиин таанад бултадаа аха дүүнэр гээшэт.
Мүн Иисүүсые барижа үгэхэеэ байһан Иудашье: – Рабби, би бэшэ аабзаб? – гэжэ һураба. Иисүүс тэрээндэ: – Ши өөрөө тиигэжэ хэлэбэш, – гэжэ харюусаба.
Иуда сэхэ Иисүүстэ дүтэлэн ерэжэ: – Рабби, амар мэндэ! – гэмсээрээ Тэрээниие таалаба.
– Шамда юу хэжэ туһалхабиб? – гэжэ Иисүүс тэрээнһээ һураба. – Багша, намайе харадаг болгыт даа, – гэжэ Бартимей харюусаба.
Пётр урдань Иисүүсэй тэрэ модондо юумэ хэлэжэ байһыень һанаад: – Рабби, харыт! Танай хараалда хүртэһэн модон хаташоод байнал, – гэжэ багшадаа хэлэбэ.
Тэдэниие һурган Иисүүс үргэлжэлүүлбэ: – Хуули заадаг багшанарһаа бэеэ һэргылжэ ябагты. Тэдэнэр ута суба үмдөөд ябаха, олон зоной дунда мэндэшэлүүлхэ дуратай байдаг.
Иуда сэхэ Иисүүстэ ойртожо: – Рабби! – гэмсээрээ Тэрээниие таалаба.
Тиихэ зуура Пётр Иисүүстэ: – Рабби! Эндэ байхадамнай манда ямар һайн гээшэб. Гурбан майхан бодхоое: нэгыень Танда, нэгыень Моисейдэ, үшөө нэгыень Элияада, – гэбэ.
Фарисейнүүд, таанад гашуудал үзэхэт! Мүргэлэй гэртэ урдуур һууха дуратайт, олон зоной дунда мэндэшэлүүлхэ дуратайт.
Иисүүс эрьежэ, хойноһоонь тэдэнэй дахажа ябахые хараад: – Таанарта юун хэрэгтэйб? – гэжэ һураба. – Рабби аа (еврей хэлэн дээрэ «багша» гэһэн удхатай), Та хаана байдагбта? – гэжэ тэдэнь урдаһаань асууба.
– Рабби аа! Та ёһоороол Бурханай Хүбүүн, Израилиин Хаан байнат! – гэжэ Натанаил дуугарба.
– Багша аа, һаяхан Иудейн зон Таниие шулуудажа алахаяа һэдээ бэлэй, харин Та дахин тиишэ ошохоёо һанаба гүт? – гэжэ шабинарынь асууба.
– Мария! – гэбэ Иисүүс. Мария гэдэргээ эрьен хараад: – Раббуни! – гэжэ еврей хэлэн дээрэ хашхараад абаба (энэнь «багша» гэһэн удхатай үгэ).
Тэрэ нэгэ һүни Иисүүстэ ерээд: – Рабби, Та Бурханай эльгээһэн багшат гэжэ бидэ мэдэнэбди. Хэрбээ Бурханай үршөөгөөгүй һаа, Та иимэ гайхамшагта үзэгдэлнүүдые харуулжа шадахагүй һэнта, – гэжэ хэлээ һэн.
Тэдэ Иоаннда ерээд: – Рабби аа, Иорданай саада бэедэ байхадаа нэгэ Хүн тухай хэлэһэнээ һанана гүт? Тэрэтнай баһал уһаар арюудханал, хүнүүд Тэрээндэ булта ошонол! – гэбэд.
Энэ үедэ шабинарынь: – Рабби аа, эдеэлэгты! – гэжэ гуйба.
Нуурай нүгөө эрьедэ тэдэнэр тамаран ерэжэ, Иисүүсые олоод: – Багша аа, Та хэзээ иишэ ерэһэн байбат? – гэжэ асууба.
– Багша аа, энэ хүн яахадаа һохор түрөө гээшэб? Хэниинь нүгэл хэһэн байгааб: энэ өөрөө гү, али энээнэй эхэ эсэгэнь гү? – гэжэ Тэрэнэй шабинарынь һураба.