41 Нүхэрэйнгөө нюдэндэ байһан гэшүүһэ хараад, өөрынгөө нюдэндэ байһан модо юундэ обёорногүйбши?
Давид эсэгымни мэдээгүй байтар Ёһааб ямаршье зэмэгүй, өөрһөөнь һураггүй эрхим хоёр хүниие – Нээрэй хүбүүн, Израилиин жанжин Абнээрые, мүн тиихэдэ Етээрэй хүбүүн, Иудын жанжин Амасаае һэлмээр сабшан алаа һэм шуу. Эзэн энэ шуһые өөрынь толгой дээрэ буулгаха.
Левидүүд, Бэньямиинэй үри һадаһад Ёһаабаар тоологдоогүй, Ёһааб хаанай захиралтые һайшаагаагүй шуу.
Юуб гэбэл, тэдэ удахагүй ногоон мэтэ сабшагдаха, таряалангай ургамал мэтэ хагдарха. ב Бээт
Хүнэй зүрхэ сэдьхэл харатай, заһахын аргагүй. Тэрэниие хэн ойлгожо шадахаб?
Муу хэрэг хэһэнээ тэрэ ойлгожо, тэрээнһээ зайсажа, амиды мэндэ үлэхэ, хосорхогүй.
Бусадые бү шүүбэрилэн зэмэлэгты, тиигэбэл Бурхан таанадые шүүбэрилэн зэмэлхэгүйл.
Үшөө тэдэ хэдыхэн загаһатай һэн. Иисүүс тэдэнэй түлөө Бурханда баясхалан хүргөөд, тэрэ загаһа хубаажа үгэхыень шабинартаа захиба.
Шабинь багшаһаа үлүү байхагүй, харин эрдэмдэ һурахадаал, багшынгаа зэргэ боложо шадаха.
Өөрынгөө нюдэндэ байһан модо харахагүй аад лэ: «Байза, би шинии нюдэндэ ороод байһан гэшүүһэ гаргаһууб», – гэжэ яажа хэлэхэ болонош? Хоёр нюуртан! Түрүүшээр өөрынгөө нюдэнэй модо гарга, тиигээ һаа, нүхэрэйнгөө нюдэнэй гэшүүһэ яажа гаргахые мэдэхэлши.
Тэдэнь юумэ асуугаад һалабагүй, тиихэдэнь Иисүүс толгойгоо үргөөд, тэдэндэ хандажа: – Таанарай хэнтнай нүгэл хэзээдэшье хээгүйб, тэрэ хүнтнай энэ эхэнэрые түрүүн шулуудаг лэ! – гэбэ.
Заримантнай буруу юумэ хэжэ байһан зониие шүүбэрилдэг. Зүгөөр тиигэжэ байһандатнай таанадта ямаршье хүлисэл байхагүй. Бусад зониие зэмэлхэдээ, таанад өөһэдыгөө зэмэлнэт, ушарынь юуб гэхэдэ, таанад үнөөхил зонтойгоо адли буруу юумэ хэһэн гэмтэй болонот.
Тэдэнэр өөһэдыгөө толидо харахаяа болихотойгоо сасуу ямар дүрэтэй байһанаа мартажархидаг.