42 – Хара даа! Этигэлшни шамайе абараа, – гэжэ Иисүүс тэрээндэ хэлэбэ.
42 «Хара даа! Этигэлшни шамайе элүүр мэндэ болгобо», – гэжэ Иисус тэрээндэ хэлэбэ.
Туршыта, Эзэнэй хэды ехэ һайн байһые үзэхэт, Тэрээндэ найдагша хүн аза жаргалтайл. י Ёд
Тиихэдэнь Иисүүс тэрээндэ: – Ай, эхэнэр! Шинии һүзэг ехэ байна! Һанаһан хүсэһэн юумэншни бүтэхэ! – гэжэ харюусаба. Эгээл тэрэ үедэ эхэнэрэй басаганиинь эдэгэшэбэ.
Иисүүс гараа һарбайжа, тэрэ хүндэ хүрөөд абаха зуураа: – Эдэгээхэ хүсэлтэйб, арюун болыш даа, – гэбэ. Тиихэдэнь тэрэ хүн һэлхэ бузар үбшэнһөө дары арюудхагдан эдэгэбэ.
Иисүүс эрьежэ, тэрэ эхэнэрые хараад: – Басаган, ши зоригтой бай! Этигэлшни шамайе абараа, – гэбэ. Тэрэ дороо эхэнэр эдэгэшэбэ.
Тиигээд эдэгэһэн хүндөө: – Хүл дээрээ бодожо, гэртээ хари! Этигэлшни шамайе абараа! – гэжэ Иисүүс хэлэбэ.
– Шамда юу хэжэ туһалхабиб? – гэжэ Иисүүс асууба. – Ай, Эзэн! Намайе харадаг болгыт даа! – гэжэ тэрэ гуйгаа хаш.
– Этигэлшни шамайе абарба, амгалан мэндэ ябыш даа, – гэжэ Иисүүс үнөөхи эхэнэртэ хэлэбэ.
– Басаган, этигэлшни шамайе абараа. Амгалан тайбан ябаарай, – гэжэ Иисүүс хэлэбэ.