16 Иисүүс тэрээндэ хэлэбэ: – Нэгэ хүн аргагүй томо найрай шэрээ заһаад, олон айлшадые уриба ха.
16 Иисус тэрээндэ хэлэбэ: «Нэгэ хүн аргагүй томо найрай шэрээ заһаад, олон айлшадые уриба ха.
Минии хубита, дүүхэймни! Сэсэрлигтээ би орооб. Һайхан үнэртэй дабирхай суглуулжа, зүгын үүрһээ балынь һорожо, үзэмэй дараһан архи шэмэжэ, һү уунам. Манай хайрата амарагууд! Хайрын зоогһоо амасагты! Хайрын архиһаа уугты! Ханажа садатараа эдеэлэгты!
Эпрааим хүсэрхэг эрэ боложо, үзэмэй дараһан архи ууһан мэтэ баясаха. Хүүгэдынь энээниие харахадаа хүхижэ, тэдэнэй зүрхэ сэдьхэлые Эзэн баярлан хөөрүүлхэ.
Арюун Һүлдэшье, хадамай басаганшье: «Ерэ!» – гэнэд. Шагнажа байгаашашье: «Ерэ!» – гэг. Ундаа ехээр хүрэгшэдшье ерэг! Амидаралгын уһа абаха дуратайшуул ерэжэ, тэрэ уһа миинтэ абаг лэ!
Энэ Би үүдэнэй хажууда ерээд, үүдэ тоншожо байнаб. Минии абяа дуулаад, үүдэ нээһэн хүнэйдэ орожо, хамта эдеэлхэб, тэрэ хүн Намтай суг эдеэлхэ.