29 Иимэ юумэ дуулахадаа, Мария ехээр мэгдэжэ сошобо, юун гэбэ гээшэб гэжэ бодобо.
Шабинарынь өөһэд хоорондоо: – Маанадай хилээмэ абаагүйдэмнай тиигэжэ хэлээ ёһотой, – гэлсэбэ.
Тэрэниие хараад, Захарияа мэгдэбэ, айба.
Бурханай Эльгээмэл Марияда ерээд: – Амар мэндэ, аза жаргалтай басаган! Эзэн шамтай байна, шамайе буян хэшэгтээ элбэг дэлбэгээр хүртөөбэ! – гэжэ хэлэбэ.
Дуулаһан зон энээниие сэдьхэлдээ бүхөөр хадуужа: – Энэ хүбүүн хэн юун болохо хаб? – гэлдэбэ. Үнэхөөрөөшье Иоаннай хажууда Эзэнэй оршожо байһань эли байба.
Тиин Мария эдэ үгэнүүдыень сэдьхэл зүрхэндөө бүхөөр хадуужа, һанажа дурдажа ябадаг һэн.
Иисүүс аба эжытэйгээ Назарет хотодоо бусажа ерээд, үгөөрнь байба. Мария эхэнь тэрэ болоһон ушар мартахагүйгөөр ой ухаандаа хадуун абаа.
Хараһан үзэгдэлэйнгөө удхыень Пётрой тайлбарилжа ядан, гайхан һуухадань, Корнелиин эльгээһэн хүнүүд Симонэй гэрые оложо, үүдэнэйнь хажууда зогсобо.
Корнелий тэрэниие айн шэртэжэ: – Юун болооб даа, Эзэмни? – гэжэ асууба. – Шинии зальбарал болон хэһэн буяншни Бурханда хүрөө. Тэрэ шамайе һанана, – гээд Эльгээмэл Корнелидэ хэлэбэ. –