29 Хэрбээ эрэ хүнэй гү, али эхэнэрэй толгойдо, үргэн дээрэ яра шарха гараа һаань,
Зүбшэһэнэй удаа хаан хоёр алтан тугал бүтээбэ. Тиигээд тэрэ улад зондо иигэжэ хэлэбэ: – Иерусалим руу бэшэ ябаһанай хэрэггүй. Израилиин улад зон, таанадые Египедһээ гаргаһан бурхадтнай гэбэл, эдэ мүн!
Танай Израилиин арад түмэн бүгэдөөрөө, али ганса нэгэ хүниинь гай тодхороо, гашуудалаа мэдэрэн, энэ Һүмэ руу гараа һунган, үнэнхэ зүрхэнһөө гуйн зальбарха.
Иимэ үгэ дуулахадаа, би дотор, гадар хубсаһаяа удара татажа хаяад, толгойнгоо үһэ, һахалаа ходоро зулгаагаад, аргагүй ехэ гашуудалда орон һуубаб.
Бурхан! Зальбаралым дуулыт, аманһаам гарагша үгэнүүдые анхарыт.
Үсэрхэлгэеэ дам үргэлжэлүүлжэл байгаашад, хаагууртнай үшөө сохимоор бэ?! Толгойтнай хуу яра шарха, бүхы зүрхэ сэдьхэлтнай үбшэ хабшан болонхой.
Мууе һайн, һайниие муу гэжэ нэрлэгшэ, харанхые гэрэл, гэрэлые харанхы болгон хубилгагша, гашууниие амтатай, амтатайе гашуун болгогшо зондо гай ушарха!
Толгойнь хадаа үндэр наһатайшуул ба ноёдынь, һүүлынь хадаа худал хуурмаг лүндэншэд болоно.
Эзэн Бурхан иигэжэ айладхаба: – Хүнэй үри Эзэкээл, хурса һэлмэ абажа, һахалаа болон бүхы үһэеэ хюһа. Тиигээд үһэеэ шэгнэжэ, гурбан хуби болгон хубаа.
Хэрбээ арһан дээрэхи толбонь саашаа һүжэрөөгүй, хүнэй харахада, эли бэшэ байгаа һаань, энэ хабдар шатангирһаа хубилһан шарха гээшэ. Санаарта тэрээниие арюун гэжэ соносхохо, юундэб гэхэдэ, энэ хабдар шатангирһаа болоо.
санаартын тэрэ яра шархыень харахадань, мяха уруунь ороһон, үһэниинь шарабтар, нариихан болоһон байгаа һаань, санаарта тэдэниие бузартай гэжэ соносхохо. Энэ хамуу үбшэн гээшэ, хүнэй толгойдо гү, али үргэн дээрэ гараһан һэлхэ үбшэн гээшэ.
Бэлэг абажа, удамаршадынь сүүд үйлэдэнэ, түлбэри абажа, санаартадынь һургаал заана, мүнгэ абажа, лүндэншэдынь лүндэн табина. Тэдэ бүгэдэ «Эзэн бидэнтэй хамта! Гай тодхор бидэнтэй болохогүй!» гэлдэн, Эзэндэ түшэглэнэ.
Хэрбээ нюдэнэйшни харасын сэбэр бэшэ юм һаа, бүхы бэешни харанхы бүрэнхы байхал. Теэд досоохи гэрэлэйшни харанхы юм һаа, харанхынь өөрөө ямар бад балай байлтай гээшэб?