8 Оо, Эзэн! Танай Египедһээ сүлөөлһэн Өөрын арад Израилиие хүлисыт. Гэм зэмэгүй хүниие алаһан ушарые Өөрынгөө арадта, Израильда, бү тохыт». Иигэжэ урдахуулһан шуһанай түлөө таанад зэмэтэй бэшэ болохот.
Давид энээн тушаа һүүлдэнь дуулаад хэлэбэ: – Нээрэй хүбүүн Абнээрэй гээгдэһэндэ би болон минии хаан түрэ Эзэнэй урда оройдоошье гэм зэмэгүйл.
Хаан тэрээндэ: – Хэлэһэнэйнь ёһоор хэ, тэрэниие алажа, хүдөөлүүлэ. Ёһаабай гэмгүй зониие алаһанай түлөө би, мүн Давидай бэшэшье үри һадаһад иигэжэ гэм зэмэгүй болохобди.
Ушар юуб гэхэдэ, Мэнашшээ ямаршье гэм зэмэгүй хүнүүдые алажа, тэдэнэй шуһаар Иерусалимые дүүргэһэн байгаа. Эзэн тэрэниие хүлисөөгүй.
Харин мэдэжэ байгты: хэрбээ намайе алаа һаа, таанад өөһэдөө мүн энэ хотын ажаһуугшад ямаршье гэмгүй хүниие хорооһон гэм зэмэтэй болохот. Юуб гэхэдэ, эдэ бүхы үгэнүүдые соносхохыемни Эзэн үнэхөөр намайе таанадта эльгээгээ бэлэйл, – гэжэ хэлэбэб.
Тэдэ хоёр Египедтэ ажаһуухадаа, залуу наһандаа һальхай һамуу ябадалтай байгаа.
Эзэнэй байрын үмэнэ Эзэндэ үргэл үргэхын тула майхан һүмын үүдэндэ асараагүй һаань, тэрэ хүндэ шуһанай зэмэ тохоогдохо ёһотой: тэрэ шуһа адхаа, тиин тэрэ хүн хэһээгдэхэ ёһотой.
Тиихэдэнь тэдэнэр Эзэниие дуудан, иигэжэ зальбарба: – Эзэн, Танда мүргэнэбди, тэрэ хүнэй түлөө хосорхо ёһогүйбди, мүн тэрэнэй шуһа маанадта тохохо ёһогүйт; Та, Эзэн, һанаһанаал Өөрөө хэнэт!
Тиимэһээ газар дээрэ адхарһан зэмэгүй хүнүүдэй шуһан – зэмэгүй Аабэлэй шуһанһаа эхилээд, Һүмэ тахилай шэрээ хоёрой хоорондо таанарта алуулһан Барахиинай Захарияа хүбүүнэй шуһан хүрэтэрөө – таанарһаа нэхэгдэхэ.
Тиигээд тэдэнэр иигэжэ хэлэг: «Манай гарһаа энэ хүн гээгдээ бэшэ, энэ хэрэгые хараа бэшэбди.