9 Нэгэтэ һүни Эзэн Павелай үзэгдэлдэ орожо, хэлэбэ: – Бү ай, саг үргэлжэ номножо бай.
9 Нэгэтэ һүни Павел Дээдын Эзэниие үзэгдэлдөө хараба. Дээдын Эзэн: – Бү ай, саг үргэлжэ номножо бай.
Эзэн иигэжэ айладхана: «Шадахысаа шангаар хашхарагты! Дуу хоолойтнай үхэр бүреэгэй дуундал шанга байг! Минии арад түмэн, Яковай зондо нүгэл тушаань дуулгагты!
Ши одоо бэеэ зэһээд, Минии захирһан бүхы юумэ тэдээндэ ошожо дуулга. Тэдээнһээ бү ай, үгы һааш, Би шамайе тэдэнэй урда бүри ехээр айлгахаб!
Дуудахадам, Та дүтэлөөт, «Бү ай» гэжэ айладаат.
– Агуу хото Нинэвээ руу зорин ошо, Минии шамда айладаашые тэндэ номнохош.
Харин намда Эзэн хүсэ шадал болон һүр һүлдэ дүүрэн үршөөгөө. Тиимэһээ шударга ёһо, эрэ зоригтой би Яковай удамда гэм зэмэ үйлэдэһэн тухайнь, Израилиин улад зондо нүгэл тухайнь сэхэ хэлэхэб!
Македониин эрэ урдань зогсожо: «Македони ерэжэ, манда туһалыт даа!» – гэһэн үзэгдэл Павел тэрэ һүниндөө хараба.
Би шамтай байнаб, хэншье шамда хоро хүргэхэгүй, энэ хотодо Минии хүнүүд олон бшуу.
Эзэниие харааб. «Энэ дороо түргэхэн Иерусалимые орхижо ошо, юундэб гэхэдэ, энэ хотодо Нам тухай гэршэлхэдэшни этигэхэгүй», – гэжэ Тэрэ хэлээ.
Хойто һүнинь Эзэн Павелай урда бии боложо: «Зоригтой бай! Иерусалимда Нам тухай гэршэлһэндээл адляар, ши мүнөө Рим хотодо гэршэлхэш», – гэбэ.
Дамааск хотодо Анания гэжэ нэрэтэй шаби бии һэн. Эзэн тэрээндэ үзэгдэжэ: – Анания! – гээд дуудаба. – Би энэ байнаб, Эзэн! – гээд Анания харюусаба.
Би эрхэ сүлөөтэй хүн бэшэ аалби? Би элшэн бэшэ аалби? Манай Эзэн Иисүүс Христоосые би хараа бэшэ аалби? Таанад Эзэнэй түлөө ажалһанаймни үрэ дүн бэшэ аалта?
Филипп хотодо байхадамнай ямар муугаар бидэндэ хандажа, бидэниие баһажа доромжолһыень таанад мэдэнэт. Манда эсэргүүсэһэн зоной олон байһаншье һаань, Һайн Мэдээсэлые номнохо зориг бидэндэ Бурхан үгөө юм.