10 Энэ арад түмэниие ухаагүй ойгог болгожо, шэхынь дүлии, нюдынь һохор болго. Тэдэ бү хараг, бү дуулаг, бү ойлгог. Үгы һаа, тэдэ Нам руу эрьежэ, эдэгэхэл.
Тэрэ огторгойе хэлтылгээд доошоо бууба, Хүл доронь – шэб харанхы.
Эзэн фараоной үсэдыень хүдэлгэбэ, тэрэ дахяад табибагүй.
Моисей Аһароон хоёр эдэ үзэгдэлнүүдые фараоной урда харуулаа бэлэй. Харин Эзэн фараониие үсэд болгожо, Израилиин зониие тэрэ табиха дурагүй зандаа байба.
Уланхатаһан египет сэрэгэй хойноһоотнай хушууран орохые баадхаһан үйлэ хэхэб – одоол тэндэ фараоной сэрэг суур, тэдэнэй дайшалхы тэргэнүүд болон морин сэрэгые һүнөөжэ, илалта туйлахалби!
Зүгөөр Би фараоной үсэд зангыень хүдэлгэхэб. Минии олон дүлгэ тэмдэг болон гайхамшаг үзэгдэлнүүдые Египет орондо үзүүлхэб.
Нюдөөрөө эмнидэг ба уралаа зуудаг хүн муу юумэ сэдьхэдэг.
ами хороон алаха саг ба анагааха саг; эбдэхэ һандаргааха саг ба бодхоон бариха саг;
Эзэн Египедэй зониие хэһээхэ, хэһээгээшье хадаа эдэгээхэ. Тэдэнэй Өөртэнь хандахада, Эзэн гуйлтыень дуулажа, эдэгээхэл.
Тиимэһээл Эзэнэй үгэнүүд таанадта «заабари, заабари, дүрим, дүрим, тэндэ нэгэ бага, эндэ нэгэ бага…» болохо. Тиимэһээл таанад алхахадаа, бүдэржэ унахат, шархатан, урьхада орожо баригдахат.
Эзэн таанадые гүн нойрто абтуулаа. Лүндэншэд, нюдыетнай хаагаа! Үзэлшэд, толгойетнай боогоо!
Тиимэһээ Би энэ арадтай гайхалтай, урид үзэгдөөгүй хэрэгүүдые дахин хэхэб, Сэсэн мэргэшүүлэй ухаан үгы болохо, ухаатай зоной ухаан һалаха».
Зог татагты, газарта шаагдаһандал бологты, һохор бологты, нюдэгүй! Һогтогты, харин үзэмэй дараһан архиһаа боложо бэшэ! Найгалзагты, харин шара айрагһаа ушарлажа бэшэ!
Иимэ зон хэжэ байһан юумэеэ мэдэхэгүй, мунхаг. Үнэн байдал ойлгохогүйн тула тэдэ нюдөө хаадаг, ухаагаа хабхагладаг.
Оо, Эзэн, Та юундэ бидэниие Өөрын замһаа төөрюулэн, маанадые үсэд болгон, Танһаа айхагүй болгонобта? Танай богоолнуудай, Өөрын уг залгамжал – обогуудай тала харан, маанадта эрьеыт!
Хүнэй зүрхэ сэдьхэл харатай, заһахын аргагүй. Тэрэниие хэн ойлгожо шадахаб?
Шагныта, тэнэг, ухаагүй зон! Таанад нюдэтэй байбашье, харадаггүйт, шэхэтэй байбашье, дууладаггүйт.
Би: «Хэндэ хэлэхэбиб, хэндэ заабарилхабиб, хэн намайе дуулахаб? Тэдэ үсэд, Танай захяа дуулахаяа арсана. Айладхаһан үгэнүүдыетнай дүүргэнэгүй.
Ухааень төөрюулыт, хараалаа тэдээндэ шэнгүүлыт!
Эзэн намда айладаба: – Тэнэг хонишоной хэрэгсэлые өөртөө дахин аба.
Гэбэшье тэдэ Эзэнэй үгэдэ анхарангүй, шэхээ бүтүүлээд байгаа бэлэй.
Энэ арадай сэдьхэлынь мохоороо, шэхэнь таглараа, нюдэнь анигдаа. Тиимэһээ тэдэ нюдөөрөө юумэ харанагүй, шэхээрээ дууланагүй, ухаагаараа юумэ ойлгоногүй, тэдэниие аргалжа эдэгээхымни тула Намда ханданагүй».
«Бурхан тэдэ хүнүүдые һохор болгоо, ухааень балартуулаа. Тиимэһээ тэдэ нюдөөрөө юумэ харанагүй, ухаагаараа юумэ ойлгоногүй. Тиигээгүй һаа, Намда тэдэ хандаха һэн, Би тэдэниие аргалжа эдэгээхэ һэм».
Нүгэл шэбэлээ Бурханаар хүлисүүлхэ гэбэл, таанад нүгэл хэхэеэ болижо, Бурханда хандагты.
Хосорһон зондо тэрэ хангал бузар үнэртэй байжа, үхэлдэ хүргэдэг, харин абарагдаһан зондо тэрэ хангал һайхан үнэртэй байдаг, амидарал үршөөдэг. Тиимэһээ хэн иимэ үүргэ гүйсэдхэхөөр бэлэн бэ?
Теэд Хэшбооной хаан Сиһоон газар нютагаарнь бидэнэй гарахые зүбшөөбэгүй. Юуб гэхэдэ, тэрэниие маанадта диилүүлхэ, газарыень эзэмдүүлхэ зорилготойгоор Эзэн Бурхамнай тэрэниие үсэрхүүлһэн, үгэ дууладаггүй болгоһон байгаа. Энэнь мүнөө бүтөөл.
Ямар ехэ гай тодхор, агууехэ дүлгэ тэмдэгүүдые, гайхамшагта үзэгдэлнүүдые Тэрэнэй хэһые таанад хараа һэнта.
Харин Эзэн юунэй болоһые ойлгохо ухаа, хараха нюдэ, шагнаха шэхэ таанадта мүнөө болотор үгөөгүй.
Үбгэ эсэгэнэртэнь тангариглаһан, һүн далайн, зүгын балай урдажа байһан газарта Би тэдэниие асархаб. Тэдэнэр эдеэлжэ, садажа, таргалжа, ондоо бурхадта мүргэжэ эхилхэ. Намайе тоохоёо болижо, Минии хэлсээ эбдэхэ.
Ешүрүүн маряажажа, дээрэлхүү зантай болобо, таргалаа, бүдүүрээ, үсэд болоо, Бүтээгшэ Бурханаа, өөрын абаралта Хабсагайгаа тообогүй.