6 Хүн бүхэн бэе бэедээ туһалан, «зоригтой бай!» гэжэ хэлэнэ.
Аймхай зондо иигэжэ хэлэгты: «Зоригтой байгты, бү айгты! Таанадые абархаяа, дайсадыетнай хэһээхэеэ Бурхан хүрэжэ ерэхэнь».
Дарханай шудхаһан, алташа дарханай алтаар шэрдэһэн, мүнгэшэ дарханай мүнгэн гэнжэ хэһэн шүтөөндэ адли бэшэл Бурхан!
Олтирог нютагуудай зон Минии хэһэн үйлэ хэрэг хаража, айн шэшэрэлдээ. Тиигээд тэдэ сугларан ерэнэ.
Модошо дархан хайлуулагшын һүр һүлдэ үргэжэ, «һайнаар хээш!» гэнэ. Түмэршэ дархан дүшэ дээрэ хүдэлөөшые зоригжуулна, гагнуур тушаа «һайнаар хэгдээ» гэжэ, хүрэгэй ганхахагүйн тула хадааһаар бүхэлнэ.
Түмэршэ дархан багажа зэбсэгээ абаад, нүүрһэн дээрэ гал үлеэн хүдэлдэг. Тэрэ шүтөөниие алхаар дабтажа, гарайнгаа хүсэ хэрэглэн хүдэлдэг. Ажал хэхэдээ, тэрэ гэдэһээ үлдэжэ ядардаг, ангадаг, эсэдэг.