12 Тэдэниие бэдэрбэшье, олохогүйт. Таанартай заргалдагшад үгы болохо. Таанартай дайлалдагшад юуншье бэшэ болохо.
Манай газар дайда хооһоруулагша дайсад үдэшэ алалсаа-хюдалсаа үүдхэнэ, харин үглөө болоходо, үгы болошоно. Тэдэ иимэл хубитай юм.
Гэдэһээ үлдэһэн хүн эдижэ байнаб гэжэ зүүдэлээд һэрихэдээ, һанааниинь дутуу байдаг. Ангаһан хүн уһа уужа байнаб гэжэ зүүдэлээд һэрихэдээ, аман хатанхай байһанаа ойлгодог. Сионой хада – Иерусалимда добтолхоёо бэлдэжэ байгааша үй түмэн арадуудтай тон тиимэ юумэн болохо.
Хаан шэрээ эзэлмээр хүн үгы болохо, мүртэй ударидагшад тэндэ байхагүй.
Эзэн иигэжэ айладхана: «Тиимэ юумэн боложо болохо! Баряанда абтаһан сэрэгшье баатарһаа буляагдаха, хархис хаанай олзошье буляагдаха. Эдэ бүгэдые Би хэхэб! Би шинии дайсадтай тэмсэжэ, үхи хүүгэдыешни абархаб».
Хараарайгты даа, тэрэ сагай ерэхэдэ дарлагшадыетнай Би суглуулхаб, дохолон эрэмдэгүүдые абархаб, тараһан арадаа суглуулхаб, тиигээд шоо үзэжэ байһан энэ газартань тэдэниие хүндэтэй, нэрэ түрэтэй зон болгохоб.