2 Иерусалимай зонтой эелдэр зөөлэнөөр хөөрэлдэгты. Тэдэнэй зобохо-тулиха саг дүүрээ, нүгэл хилэнсэгынь арюудхагдаа гэжэ хэлэгты. Бүхы нүгэлэйнь түлөө тэдэниие Би хоёр дахин ехээр хэһээгээб».
Тиигээд Шэхээм Диинэдэ, Яковай басаганда, сэдьхэл зүрхөөрөө татагдан дурлажа, басаганда инаглан һайхан үгэнүүдые хэлэбэ.
Эзэнэй һайндэрые һайнаар үнгэргэжэ байгааша левидүүдые Хэзэкияа магтаба. Амгалан байдалай түлөө үргэл үргэн, үбгэ эсэгэнэрэйнгээ Эзэн Бурханиие магтан, иигэжэ долоон хоногой туршада тэдэ һайндэрэй эдеэ бариба.
Зүб шударга улад зон, Эзэн тухай баясан хүхилдэн байгты! Сэхэ сэбэр зантай зоной Эзэндэ магтаал үргэхэнь угаа таатай.
Эзэн, намайе хайрлыт, юуб гэбэл, бүхэлиин үдэрөө Таниие дууданаб.
Хулгайшан юумэ хулууха үедөө баригдаад алуулаа һаа, алаһан хүниинь гэмгүй.
уйлаха муудаха саг ба энеэхэ эльгэлхэ саг; гомдохо гуниглаха саг ба хатар наада дэлгээхэ саг;
Тэрэ үдэр ши иигэжэ хэлэхэш: «Эзэн, Таниие магтанаб! Хэды намда уурлаашье һаа, уураа татажа, минии һанаа амаруулаат.
Эзэн зоболон, үймөөн һамуунһаа, хүшэр хүндэ ажалһаа зониие сүлөөлхэ.
Гэбэшье үргэлэй шэрээнүүдэй шулуунай бутаржа, шохой болоходо, Ашэраа бурханда һүгэдэлгын зүйлнүүдэй үгы болоходол Яковай нүгэл арюудхагдаха.
Манай газарта ажаһуудаг зоной нэгэнииньшье үбшэ хабшанби гэжэ гомдожо байхагүй, эндэ амидардаг бүхы зоной нүгэл арюудхагдаха юм.
Аймхай зондо иигэжэ хэлэгты: «Зоригтой байгты, бү айгты! Таанадые абархаяа, дайсадыетнай хэһээхэеэ Бурхан хүрэжэ ерэхэнь».
Гэбэшье Би, Бурхан, шинии хилэнсэг арюудхан, нүгэлыеш хүлисэнэб.
Би шинии хилэнсэгые манан мэтээр, нүгэлыешни үүлэн мэтээр тунаан һалгаагааб. Би болбол танай Абарагшаб, Нам руу эрьегты!»
Эзэн иигэжэ айладхана: «Тиимэ юумэн боложо болохо! Баряанда абтаһан сэрэгшье баатарһаа буляагдаха, хархис хаанай олзошье буляагдаха. Эдэ бүгэдые Би хэхэб! Би шинии дайсадтай тэмсэжэ, үхи хүүгэдыешни абархаб».
Иерусалим, һэрииш, һэрииш! Бодо! Эзэнэй шамда үгэгшэ уур хилэнгэйнь аягаһаа гашуун хэһээлтын шүлэ уугааш! Шабхаруушье үлээнгүй дууһан уужа, найгалзан байнаш.
Харин Тэрэ манай нүгэлэй түлөө шархатаһан, манай гэм зэмэй түлөө зобоһон, манай амар амгалан ажаһуухын тула Тэрээн дээрэ хэһээлтэ бууһан байгаа! Хэһээлтэ амасаһаарнь бидэ эдэгээбди.
Бидэ булта хонид мэтэ төөрижэ, хүн бүхэн өөр өөрын замаар ябаа. Харин Эзэн маанадай гэм зэмые бултыень Тэрээн дээрэ тохоо!
Хэрбээ хэн нэгэн шам руу добтолбол, Минии зүбшөөлгүйгөөр эдэ бүгэдые эрхилнэ юм. Урдаһаашни хэншье добтолон ороо һаа, өөрөө унахал!
Харин ямаршье зэр зэбсэг шамайе шархатаахагүй, шамайе зэмэлжэ хэлэһэн хүн бүхэндэ харюутайл байхаш. Би Өөрын зарасанарые аршалхаб, илалта туйлуулхаб!» Иигэжэ Эзэн айладана юм.
Муу хүн тэрэ замаа орхиг, нүгэлтэй хүн һанаа бодолоо хубилгаг, Эзэн руу эрьег лэ! Тэрэ хүлисэхэ. Манай Бурхан хүлисэхэ уужам сэдьхэлтэйл.
Тэрэ сог нүүрһээр уралдамни хүрэжэ, иигэжэ үгүүлбэ: – Энэ шинии уралда хүрэхэдэм, гэм зэмэшни үгы болоо, нүгэлшни арюудхагдаа.
Доромжолуулдаг сагтнай дүүрээ. Таанад өөһэдынгөө газар дайда дээрэ ажаһуужа, хоёр дахин ехээр эд баялигтнай нэмэхэ, хэтэ мүнхэдөө баясан баярлан байхат.
Эхын үхибүүгээ һамааруулдагтал, Би таанадые Иерусалим соо аргадан, һанааетнай амаруулхаб.
Минии газар нютагые бузарлаһанайнь түлөө Би эгээл түрүүн тэдэнэй гэм зэмэ, нүгэлые дабхар түлүүлхэб! Һэе хүүр мэтэ амигүй, жэгшүүрилтэ шүтөөнүүдээрээ, худал хуурмаг бурхадаараа тэдэ газарыем дүүргээ.
Хойноһоом мүрдэгшэдэй нэрыень хухалыт, харин намайе дүмөөрэйт, Эзэмни. Тэдэниие һүрдөөн айлгыт, харин намайе бү һүрдөөгыт. Тэдээндэ гай зоболон асаржа, тэһэ биса сохиит!
Таанад тушаа түсэблэһэн юумэеэ Би гансал Өөрөө мэдэнэб, гай тодхор бэшэ, амгалан тайбаниие таанадта үршөөхэб, танай найдадаг ерээдүйе үгэхэб.
Улад зоной иимэ хашхараа дуулааб: «Маанадые зүб гэжэ Эзэн гэршэлээл. Ошожо, Сион дээрэ Эзэн Бурханайнгаа хэһэн хэрэгүүд тушаа зондо соносхоё».
Сионой басаган! Хэһээлтэшни дүүрэхэ, Тэрэ сүлөөлгэдэ эсэс табиха! Эдоомой басаган! Тэрэ шамайе нүгэлэйш түлөө хэһээхэ, гэм зэмыш эли болгохо!
Эгээл тииһэнэйнгээ удаа Би номгоржо, уурлахаяа, хилэнтэхэеэ болихоб.
Сэсэн мэргэшүүлэй заримань зоболон амасаха, иимэ аргаар тэдэ арюудхагдаха, сагааруулагдаха, Бурханай тогтооһон саг болотор энэ үргэлжэлхэ.
Ши, Даниил, эдэ үгэнүүдые ном соо хадагалжа, тамгалаад, энэ дэлхэйн дүүрэтэр нюугаад байгаарай. Олон зон юумэ ойлгохоёо һэдэжэ, тэрэниие бэдэрхэл.
Тэрэ: – Яба, Даниил! Эдэ үгэнүүд нюуса, эсэсэй болотор нюултатай байха ёһотой.
Огторгой доро үзэгдөө-харагдаагүй, харин мүнөө Иерусалимтай тохёолдогшо тэрэ ехэ гай тодхор маанад дээрэ буулгажа, маанад болон удамаршад тушаамнай айладхалаа тэрэ бэелүүлээл.
Түрүүшын жэлээ хааншалжа байхадань би, Даниил, Бурханай ном уншажа, Эзэнэй Ерэмияа лүндэншэндэ айладхаһан үгэнүүдһээ Иерусалим далан жэлэй туршада һандархай зандаа байха гэжэ ойлгобоб.
Зай, иигэжэ Би тэрэниие зэлүүд хооһон газар руу дахуулан абаашаад, уриханаар хандан тэрээндэ үгэ хэлэхэб.
Тэрэ үдэр тэрэ Намайе «Минии Үбгэн» гэжэ нэрлэжэ, «Минии Ноён» гэжэ нэрлэхэеэ болёод байха.
Тогтоогдоһон саг тушаа үзэгдэл юм. Теэд тэрэнэй удаараашье һаань, хүлеэгөөрэй, заабол бэелдэхэ. Тэрэ болюулагдахагүй, заабол ерэхэ.
Эзэн шам тушаа шиидхэбэреэ болюулаа! Дайсадыеш зайлуулаа! Израилиин хаан, Эзэн таанартай хамта! Саашадаа таанар юунһээшье айхагүйт.
Гэхэдэнь намтай ярилдажа байһан Эльгээмэлдэ Эзэн һанааень заһан, урихан үгэнүүдые айладаба.
Амар тайбан һууһан арадуудта Би маша ехээр уурлажа байнаб. Сухалаа номгоруулхадам, тэдэнэй хоро шараниинь бусална.
Шорондо һуугшад, гэртээ ябагты! Найдаха найдабари танда бии, Би таанадта бусанам.
– Таанарта Эсэгын эрхэ мэдэлээр тогтоогдоһон саг болзорой ерэхые мэдэхэ хэрэггүй.
Харин саг болзорой ерэхэдэ, эхэнэрһээ түрэһэн Хүбүүгээ Бурхан эльгээбэ. Хуулиин эрхэ мэдэлдэ байһан хүнүүдые абархын тула, Бурханай найдуулһан юумэнэй уг залгамжалагшад болгохын тула түлөөһэ үгэжэ, эльгээһэн Тэрэ Хүбүүниинь Хуулиин ёһоор ажамидаржа байгаа.
Тэрэ ниислэлые хэһэн үйлэйнь хэмжээгээр хэһээгты, хэһэн үйлэ хэрэгүүдэйнь түлөө хоёр дахин хатуугаар хэһээгты, хоёр дахин хатуу үзэмэй дараһан архи тэрэнэй аяга руу хэгты!