10 Харагты, Эзэн Бурхан хүсэ шадалаа, засаг эрхэеэ зангидан залархань. Зондо шагнал Тэрэ асарна.
Энэ болоһон үйлэ хэрэгүүдэй удаа нэгэ хэды сагай үнгэрөөд байхада Абрамда үзэгдэл үзэгдэжэ, тэрэ Эзэнэй иимэ айладхал дуулаба: – Абрам, юунһээшье бү ай! Би шамайе хододоо хаража хамгаалжа, угаа ехэ һайн һайханиие үршөөхэб.
Тэрэ хадаа үндэһэтэдэй угай зөөри – орон нютагыень Өөрын арад түмэндэ эзэмшүүлжэ, ל Лаамэд Өөрын хэрэгүүдэй хүсэ шадалые элирхэйлээ. מ Мээм
Тиигэбэл, Танай зам газар дэлхэй дээр ойлгосотой болохо, бүхы үндэһэтэд абаралыетнай ойлгохо.
Үзөөрэйгты, шуурган мүндэр, сүйд хэдэг хара һалхин мэтэ, үерлэһэн уһанай хүсэтэ урасхал мэтэ шадалтай, хүсэтэй нэгэн Эзэндэ бии. Тэрэ газардан хаяха,
Оо, Эзэн! Маанадта нигүүлэсхыгээр хандыт. Бидэ Тандаал найданабди. Үглөө бүри бидэндэ хамгаалалта болыт, зоболоной сагта маанадые абарыт!
Иигэжэ бодожо байгааб: «Би дэмы ажал хээб! Өөрын хүсые хооһон юумэндэ гаргашалан һалгааб». Харин үнэн, зүб байһыем гансал Эзэн тодоруулха, ажал хэрэгүүдэйм түлөө Бурхамни намайе шагнаха.
Минии заларха саг ойртоо, тиигээд Би тэдэниие абархаб. Би Өөрөө үндэһэ яһатадые сүүдлэхэб, алас холын орон нютагууд Минии залархые, тэдэниие абархые ехэ найдан хүлеэнэ.
Тиимэһээ Би Тэрээндэ агууехэ зоной дунда һууха һуури үршөөхэб, хүсэтэйшүүлтэй хамта Тэрэ олзо хубаалдаха. Тэрэ Өөрынгөө ами наһа хайрлаагүй, Тэрэниие гэмтэн гэжэ тоолоо, олоной нүгэл Өөр дээрээ тээжэ, нүгэлтэй зоной түлөө зууршалан гуйгаа.
Үнэн зүб үгы болоо. Муу муухайһаа холодогшод өөһэдөө хүнэһэн болоно. Зарга шүүбэриин үгы болоһые Эзэн хараад, нюдэдынь балартаа». Эзэн энээниие хараад, зүб шударга ёһын үгы болоһондо сухалаа хүрөөд байна.
Дарлалта доро байһан хүндэ туһалха хэнэйшье үгы байһые Эзэн гайхан хараба. Тиимэһээ Тэрэ Өөрынгөө хүсэ шадал хэрэглэн, дарлалтада байгшадые абарна.
Тэрэ дайсадаа хэһэн хэмээрнь хэһээхэ, аяар холын орон нютагуудаар ажаһуугшадыешье мартангүй хэһээхэл.
Эзэн бүхы дэлхэйдэ иигэжэ соносхоно: «Сионой хотодо Минии тэдэниие абархаяа ерэжэ байһан тушаа дуулгаарайгты. Тэдээндэ шагнал хүртөөхэ тухайм хэлээрэйгты».
Харахадам, Намда туһалха хэншье байгаагүй. Тиихэдэнь ехэ гайхаа һэм. Гэбэшье Минии уур хилэн Намда хүсэ нэмээжэ, Би гансаараа дайсадые усадхажа шадааб.
Уйлахаяа тэбшэ, нулимса бү гарга. Үхибүүдэйнгээ түлөө ябаһан оролдолгонуудшни дэмы бэшэ, хүүгэдшни дайсадай нютагаһаа бусажа ерэхэл.
«Харагты, шинии ябаха харгы бэлдэхыень би уридшалан Өөрынгөө Эльгээмэлые ябуулнаб. Таанарай бэдэрдэг Эзэн гэнтэ Өөрын Һүмэдэ ерэхэ болоно. Таанарай баярлан хүлеэһэн хэлсээнэй Эльгээмэл, харагты, Тэрэ ерэжэ байна» гэжэ Түмэн Сэрэгтэ Эзэн айладажа байна.
Тиигээд Иисүүс тэдэндэ ойртоод: – Тэнгэридэшье, газар дээрэшье бүрин эрхэ засаг Намда үгтэбэ!
Тэдэ зон пальма модоной мүшэрнүүдые баряад, Иисүүсые угтахаяа гараа. Тэдэ иигэжэ хашхаралдабад: – Бурханда алдар соло! Эзэнэй нэрээр заларан Ерэгшэ үреэл магтаалда хүртэһэй! Израилиин Хаан үреэл магтаалда хүртэһэй!
«Сионой басаган, ши бү ай! Харыш! Тээ тэрэ шинии Хаан залуу элжэгэ унаад, шамда дүтэлжэ ябана!»
Үхибүүдэй махабад бэе ба шуһанһаа бүридэһэн хадань Иисүүс Өөрөө тэдэнтэйл адли хүн болоо. Үхэлые эрхэ мэдэлдээ абаад байһан шолмосые Өөрынгөө үхэлөөр хүсэгүй болгохын тула,
Нүгэл шэбэл хэгшэ шолмосһоо болоно, юундэб гэбэл, шолмос анханһаа хойшо нүгэл хилэнсэ үйлэдэдэг. Тиимэһээ шолмосой үйлэ уршагые үгы хэхын тула Бурханай Хүбүүн ерээ.
Тэдэ хаанууд Үргэлэй Хурьганай урдаһаа дайлалдаха, тиин Үргэлэй Хурьган Тэрэнэй урижа асарагшадтай, Тэрэнэй шэлэжэ абагшадтай, Тэрээндэ үнэн шударгы байгшадтай хамта тэмсэжэ тэдэниие диилэхэ. Юуб гэбэл, Үргэлэй Хурьган эзэдүүдэй Эзэн, хаануудай Хаан мүн».
Тиигээд би сагаан үнгэтэй асари томо хаан шэрээе, тэрэ шэрээ дээрэ Һуугшые харабаб. Шэрээдэ Һуугшын байһан ушарһаа газар тэнгэри хоёр тэрьелэн далда орошобо: тэрэ хоёрой һууха һуури байгаагүй.
«Иигээд Би һаядаа ерэхэб! Хүн болгониие хэһэн хэрэгэйнь зэргээр шагнаха, хэһээхын тула шагналаа, хэһээлтэеэ Өөртөө абажа ябанаб.