1 Тэрэ үдэр зугадагша могой Левиатаниие, мушхардаг могой Левиатаниие – далайн абарга лууе Эзэн асари томо, үхэлтэ һэлмээрээ сабшан хюдаха.
Тэрэнэй амисхалаар һалхин номгоржо, тэнгэри сэлмэдэг. Өөрын мутараар шуурга үүсхэдэг могойе таһа татаба.
Левиатаные һэргээхээр забдаһан үдэрые хараагшад тэрэниие харааг.
Хараһаар байтарынь нюдыень халхалан барижа шадаха гүш? Урьхадан барижа, хоншоорынь нүхэлөөд, бурантаг үлгэжэ шадаха гүш?
Тэрэниие барижа номгоруулна гэжэ бодохошье аргагүй. Харахадаа, зүрхэ алдахаар.
Харин Тэрэ Өөрын зараса Моисей гэгшые, шэлэн һунгаһан Аһароониие эльгэбэ.
Тиимэһээ газарай хүдэлхэдэшье, далайн гүн руу хада уулануудай хэмхэржэ унахадашье айхагүйбди.
Гэм хэһэнэйнь түлөө дэлхэйн зониие хэһээхэеэ Эзэн Өөрынгөө огторгойн ордонһоо гаража байна. Дэлхэй дээрэ нюусаар хүниие алаһан ушарнууд эли тодо боложо, дахин далдалагдахагүй.
Эзэн, һэриит, маанадта туһалыт! Хүсэ шадалаа зангидан, бидэниие абарыт! Эртэ урда сагта, урданай сагта мэтэ һэриит! Тэнгис далайн Рааһаб гэжэ амитаниие сабшан хюдаа, далайн абарга могойе таһа татаа бэлэйт.
һэлмээр сабшагдан үхэхэ үхэл бэлдэнхэйб. Таанадые үбдэглүүлээд сабшаха! Минии дуудахада, харюусаагүйт, айладахадамни, дуулаагүйт. Таанад муу хэрэг үйлэдэн, Намда таарамжагүй юумэ шэлэһэн байнат.
Шоно хурьгадтай хамта бэлшэхэ, арсалан үхэр мэтэ һолоомо эдихэ, шорой могойн хоол болохо. Минии нангин уула дээрэ ямаршье муу, хорото хэрэг ябуулагдахагүй».
Эзэн дэлхэйн бүхы амин голтойшуулые гал дүлэнөөр, эритэ һэлмээр шүүбэрилхэ, олохониинь Тэрээндэ усадхагдаха.
Таанад иигэжэ ёолонот: «Эзэнэй һэлмэ! Хэды болотор сабшахабши? Хуйндаа буса, амаран, номхон байгыш!»
Орон нютагынь агууехэ гол мүрэнүүдтэй, үнэтэ зүйлнүүдээр баян. Гэбэшье сагынь, амидаралайнь утаһан таһараа.
Вавилооной хаан Навуходоносор Иерусалимые залгижа, эдижэ байгаа. Тэрэ хотые хооһон һаба мэтэ болгоо. Мангадхай мэтэ тэрэниие залгяа. Хэрэгтэй юумэеэ абаад, хэрэггүй юумые хаяба.
Иигэжэ тэрээндэ хэлэ: Египедэй фараон, голой дунда хэбтэжэ байгша мантан крокодил мэтэш, «энэ Нил мүрэн минии, би тэрэниие өөрөө бүтээгээб» гэжэ хэлэнэш. Харин Би, Эзэн Бурхан, шинии урдаһаа тулахаб!
Кармээл уулын орой дээр хороошье һаань, оложо, тэдэниие барихаб. Далайн оёорто Намһаа хоргодоошье һаань, могой эльгэжэ хадхуулхаб.
Тэнгэридэ баһа ондоо нэгэ дүлгэ тэмдэг бии болобо: долоон толгойтой, арбан эбэртэй, толгойнууд дээрээ долоон титимтэй томо гэгшын улаан луу харагдаба.
Удаань газар дороһоо гаража ябаһан ондоо арьяатаниие харабаб. Тэрэнь Үргэлэй Хурьгандал адли хоёр эбэртэй байгаа, теэд луу шэнгеэр дуугараа.
Тэдэ хүнүүд арьяатанда засаг үгэһэн луугай урда һүгэдэн мүргөөд, мүн арьяатанда һүгэдэн мүргэхэ зуураа, иигэжэ хэлэбэ: «Энэ арьяатантай тэнсэхэ амитад олдохо аал? Энээнтэй дайлалдажа шадаха хүн амитан байха аал?»
Луугай аман сооһоо, арьяатанай аман сооһоо, худал хуурмаг лүндэншын аман сооһоо бахын түхэлтэй гурбан һүнэһэ һүлдэнүүдэй гаража байхые харабаб.
Долоон аягатай долоон Эльгээмэлнүүдэй нэгэниинь ерээд, намтай хөөрэлдэжэ эхилбэ: «Наашаа ерэ даа, олон гол мүрэнүүдэй эрьедэ һуугша аргагүй забхай Янхан эмые ямар хатуу шанга хэһээлтэдэ оруулха байһыень шамда харуулхамни.
Эльгээмэл намда иигэжэ хэлээ: «Янхан эмын һуугша гол мүрэнүүд хадаа элдэб янзын арадууд, улад зон, үндэһэ яһатан, янза бүриин хэлэтэй зон гээшэ.
Бэшэниинь сагаан мори унаад ябагшын аман соохи һэлмээр сабшуулжа алуулһан байна. Тэдэнэй мяхые бүхы шубуу шонхорнууд эдижэ садаба.
Нүгэл хэхэеэ болигты! Тиигээгүй һаатнай, удангүй таанадта ерээд, аманһаамни гарагша эритэ һэлмээр николаидуудай һургаал баримталагшадтай тэмсэхэб.
Ехэ үнинэй могой, шолмос, сатана байһан лууе Эльгээмэл барижа ерээд, мянган жэлдэ мултархагүй бүхөөр гэнжэлэн хүлижэрхибэ.