16 «Ши хэн гээшэбши? Түрэлхидшни хэн бэ? Хэн аад, үндэр хада хабсагай соо өөртөө бунхан сабшажа байнабши? Үндэртэ бунхан сабшааш, хабсагайда өөртөө байра зохёогоош.
Минии эсэгэ наһа барахынгаа урда тээ намһаа тангариг абаһан юм. Тэрэнэй ёһоор, би эсэгынгээ шарилые Ханаһаан ороной нэгэ хадын булаша бунханда абаашажа хүдөөлүүлхэ ёһотойб. Тэрэ булаша бунханиие эсэгэмни өөрөө бэлдэһэн юм. Эсэгэеэ хүдөөлүүлээд, бусажа ерэхэб. Минии ябахые зүбшөөгыт.
Абшалоом үшөө амиды мэндэ байхадаа Хаанай хүндыдэ өөртөө хүшөө табиһан юм. Тэрэ: – Минии нэрэ нэрлүүлхэ хүбүүн намда үгы, – гэжэ хэлээд, тэрэ хүшөөе өөрынгөө нэрээр нэрлээ бэлэй. «Абшалоомой хүшөө» гэжэ мүнөө хүрэтэр тэрэ нэрлэгдэдэг.
Давидай хото соо өөртөө гэжэ тэрэнэй зохёогшо булаша бунхан соо тэрэниие хүдөөлүүлхэдөө, элдэб уталгануудаар, анхилма үнэртэй дабирхайнуудаар дүүргэһэн хүүр соо тэрэниие табяа бэлэй. Хүдөөлүүлхэдээ, иимэ уталгануудые угаа олоор мүн лэ ууюулаа һэн.
Дэлхэйн хаашуул болон туһалагшадтайнь, губида һандарһан барилгануудтайнь,
Дэлхэйн хаашуул бултадаа алдарта булашануудтаа хэбтэжэ байна.
Харин ши ямаршье булашагүйш, шарлаһан мүшэр мэтэ хаяатайш. Үхэгшэдэй дунда хэбтэнэш, һэлмээр сабшагдаһан зоной дунда. Ши шулуун нүхэн руу хаюулбаш. Хүүршни хүлдэ гэшхэгдэхэ.
Харин Эзэн шамайе абажа, шэдэхэ! Тэрэ шамайе шангаар барижа,
Мүнөө Би юу хэхэбиб? Арадни миинтээр баригдажа, ударидагшадынь сурхирса уйлана, Минии нэрэ саг үргэлжэ, үдэр бүри хараалда хүртэжэ байна.
Бодожо, эндэһээ ябагты. Энэ газарта амгалан тайбан таһалдаа. Таанадай хэһэн нүгэл энэ газарые аймшагтай һандаралда хүргөө.
хабсагайда түнхинэжэ бэлдэһэн шэнэ агы нүхэн соо Тэрээниие хадагалба, агы нүхэнэй амһар томо шулуугаар хаагаад ябаба.