22 Эзэн Египедэй зониие хэһээхэ, хэһээгээшье хадаа эдэгээхэ. Тэдэнэй Өөртэнь хандахада, Эзэн гуйлтыень дуулажа, эдэгээхэл.
Эзэн тэрээндэ иигэжэ хэлэбэ: – Минии арад зониие зонхилогшо Хэзэкияада бусаад, иигэжэ хэлэ: Би, Эзэн, шинии үбгэ эсэгэ Давидай Бурхан, гуйлтыешни соносооб, нулимсыеш харааб, шамайе Би эдэгээхэб. Ши нүгөөдэр Эзэнэй һүмэдэ оро. Тиигээд шинии наһые Би арбан табан жэлээр утадханаб.
Түгэс Хүсэтэдэ хандаба, ажал үйлэшни бүтэмжэтэй болохонь дамжаггүй. Гэм хэхээ болижо, үнэтэй гэжэ тоолодог эд баялигаа бог нобшо дээрэ хая. Опиир нютагай эрхим шанарай алтые голой элһэ шулуунтай худхажа орхи.
Тиигэжэ үбэдхөөдэг ба шархые боожо үгэдэг. Тэрэнэй мутарһаа гэмтээд, Тэрэнэй хүсөөр эдэгэһэн мэтэ болодог.
Жэрхэдэһэ хүрэхөөр хара соохор баханууд шамда, арад зон, түшэмэлнүүдтэш аһалдан гарахал!»
Тэрэ үдэр Эзэн хоёрдохёо гараа һунгажа, Өөрын арад түмэнэй үлдөөсые бусааха, Ассириһээ, Египедһээ, Патроосһоо, Күүшһээ, Элаамһаа, Шинаарһаа, Хамаадһаа болон далайн аралнуудһаа асарха.
Тэрэ үдэр ехэ бүреэгэй дуун дуулдажа, Ассири болон Египет руу сүлэгдэгшэ Израилиин зон бусан ерэхэ. Тиигээд тэдэ нангин уула дээрэ, Иерусалимда Эзэндэ мүргэхэ.
Һара, нарандал адли ялагар шанга гэрэлтэй болохо, наран хэмһээ долоо дахин ялагар хурса болохол. Эзэнэй арад түмэндөө ушаруулһан гай гасалангай дүүрэжэ, шархануудайнь эдэгэжэ эхилхэдэ, эдэ бүгэдэ тохёолдохо.
Эзэн иигэжэ айладхана: Израиль, Египедэй болон Эфиопиин баялиг таанадай болохо, Сэбаагай үндэр бэетэй зон танай богоол болохо, хойноһоотнай гэнжэлүүлэгдэн ябаха. Тэдэ танда унан мүргэжэ, «Үнэхөөр Бурхан таанадтай хамта байна. Ондоо бэшэ Бурхан байхагүй» гэлдэхэ.
Муу хүн тэрэ замаа орхиг, нүгэлтэй хүн һанаа бодолоо хубилгаг, Эзэн руу эрьег лэ! Тэрэ хүлисэхэ. Манай Бурхан хүлисэхэ уужам сэдьхэлтэйл.
Тэдэнэй үйлэ хэрэгүүдые Би харанаб, гэбэшье Би тэдэниие эдэгээхэб. Тэдэниие хүтэлжэ, туһалхаб, гашуудан уйлалдагшадай һанаа тэгшэрүүлхэб.
Энэ арад түмэниие ухаагүй ойгог болгожо, шэхынь дүлии, нюдынь һохор болго. Тэдэ бү хараг, бү дуулаг, бү ойлгог. Үгы һаа, тэдэ Нам руу эрьежэ, эдэгэхэл.
Дүшэн жэлэй үнгэрһэнэй удаа Би тарааһан орон нютагууд сооһоо улад зонииеш һөөргэнь бусаахаб.
Минии урдаһаа буһалгаалһанайнгаа түлөө Самари усадхагдаха. Улад зониинь һэлмээр сабшагдаха, нарай нялхануудынь тэһэ хаюулагдаха, хээлитэй эхэнэрнүүдынь хаха зүһэгдэхэ.
Тэдэнэй өөрынгөө гэм мэдэржэ, Намайе бэдэржэ эхилтэр Би тэдээн тушаа мартаад, огтолон орхёод байхаб.
Хоёр үдэрэй удаа Тэрэ маанадые амидыруулха, гурбадахи үдэрынь бидэ бодожо эхилхэбди, тиигээд Тэрэнэй хажууда ажамидаран байхабди.
Мүнөө харана гүт: Биб, ганса Би байнаб. Намһаа бэшэ ондоо Бурхан үгы. Би гээгдүүлнэб, нэгэн доро амидыруулнаб, Би хюданаб, мүн аргалнаб. Минии урдаһаа хэншье һөөргэдэжэ шадахагүй!
Хэһээлгэжэ байха үедөө бидэ баярладаггүй, харин уйдадаг зантайбди. Тиин һүүлдэнь тэрэ хэһээлтэ ухаантай болоһон хүнүүдтэ үнэн сэдьхэлтэнэй амидаралай амгалан үрэ дүн асардаг.