12 Оо, олон үндэһэтэнэй хүл үймөөн далайн хүнхинэн шааяһан дуун мэтэ, ехэ долгинуудай хүүеэн мэтэ!
Шэмээгүй, үгэшье соностоногүй, дуу хоолойньшье дуулданагүй.
Эзэн Бурхамни! Туһа гуйн дуудахадам, Та намайе эдэгээгээт.
Түмэн Сэрэгтэ Эзэн! Танай оршодог газар хэды зохид һайхан бэ!
Хада уулануудаар олон зоной хүл үймөөн мэтэ ехэ шууяан дуулдана. Энэ болбол хан түрэнүүд хүнхинэнэ, үндэһэ яһатад хамта сугларна: Түмэн Сэрэгтэ Эзэн сэрэгээ дайнда дуудана!
Һууриин шулууе хэмжэхэ шугам хадаа шударга ёһо болохо, тэрээниие тодоруулан харуулһан зурлаа хадаа үнэн зүб болохол. Танай худал хуурмагай хорохо газар шуурган мүндэртэ үгы хэгдэхэ, уһан үер аюулгүй байдалыетнай таһалдуулха.
Харин ямаршье зэр зэбсэг шамайе шархатаахагүй, шамайе зэмэлжэ хэлэһэн хүн бүхэндэ харюутайл байхаш. Би Өөрын зарасанарые аршалхаб, илалта туйлуулхаб!» Иигэжэ Эзэн айладана юм.
Арадууд, мэдэгты! Шэшэрэлдэгты! Алас холын бүхы орон нютагууд, шагнагты! Дайнда бэлдэгты, шэшэрэлдэгты! Дайнда бэлдэгты, шэшэрэлдэгты!
Тулалдаанда сэрэгшын үмдэдэг сабхи, шуһанда зуураһан хубсаһаниинь галда шатаагдаха.
Тэдэ һурша ном, жада гартаа адханхай, хэрзэгы хархис зантай, хайра гамгүй. Тэдэнэй хашхараан тэнгис далай мэтэ хүнхинэнэ. Сионой басаган, шинии урдаһаа дайлахаяа тэдэ нэгэ хүн мэтэ жагсан, морёор гүйлгэлдэн ерэжэ байна!
Зүүн зүгһөө мандан заларжа байһан Израилиин Бурханай һүр жабхаланай ялагар алдар соло тэндэ обёорбоб. Тэнгис далайн шааяандал адли һүрөөтэй шанга абяан дуулдажа, бүхы оршон дэлхэй Тэрэнэй һүр жабхалангаар яларжа толоржо байгаа һэн.
Даниил иигэжэ хөөрэнэ: – Һүниндөө иимэ үзэгдэл зүүдэн соогоо харааб – тэнгис далай дээрэ дүрбэн зүгһөө һалхи шуурган үлеэн-һүүен байба.
Харин мүнөө таанад руу добтолхоор олон арадууд сугларжа, «Иерусалимай бузарлагдаад байхыень харахамнай болтогой!» – гэжэ хэлэжэ байна.
Тогтон байрлаһан газарһаа арад зонойнгоо аян замда гарахаяа түхеэржэ, ханза үргэхэдэнь, Моисей ходол иигэжэ хэлэдэг байгаа: – Бодыт, Эзэн! Дайсадтнай тараха болтогой! Таниие үзэн ядагшад Танһаа тэрьедэн арилха болтогой!
– Тиихэдэ нара һаратай, одо мүшэдтэй ойлгогдохогүй юумэнүүд болохо, газар дэлхэй дээрэхи хүн зон эжэ эхиеэ алдаха, уһан далай оёороороо долгилжо, аймшагтай үер халиха.
Долоон аягатай долоон Эльгээмэлнүүдэй нэгэниинь ерээд, намтай хөөрэлдэжэ эхилбэ: «Наашаа ерэ даа, олон гол мүрэнүүдэй эрьедэ һуугша аргагүй забхай Янхан эмые ямар хатуу шанга хэһээлтэдэ оруулха байһыень шамда харуулхамни.
Эльгээмэл намда иигэжэ хэлээ: «Янхан эмын һуугша гол мүрэнүүд хадаа элдэб янзын арадууд, улад зон, үндэһэ яһатан, янза бүриин хэлэтэй зон гээшэ.