7 Мүнөө бүхы газар дэлхэй амарна, хүн бүхэн баяртайгаар дуу дуулана.
[Дуун. Псалма. Коорахай уг удамай зохёоһон.]
Эзэн – Хаан! Арадууд шэшэрэлдэг лэ! Тэрэ херүүбүүд дээрэ һууна, газар дэлхэй доһолог лэ!
Үнэн хүнэй дэбжэлтэдэ хотын зон булта баясана, хорон һанаатын мүхэхэ сагта баяр хүүр баһал болодог.
Аймшагтай үзэгдэл намда харагдаа: урбагша урбана, дээрмэшэн дээрмэдэнэ! «Элаам, добтоло! Миди, бүһэлэ! Бүхы ёолохо ушарнуудые Би болюулхаб».
Огторгой, баярлан дуула! Газар, баясан хашхара! Ууланууд, бахархан дуулагты! Юуб гэхэдэ, Эзэн Өөрын арад түмэниие номгоруулжа, зобоһон арад түмэнөө хайрлаа.
Вавилоониие усадхахаяа хойто зүгһөө арад түмэнэй ерэжэ байхада, газар дэлхэй, огторгойшье баяртайгаар хашхаран байхал.
Таанадые һалгаажа байхадам, дэлхэйн бүхы зон баярлаха.
Миртын хажууда зогсоһон Эзэнэй Эльгээмэлдэ тэдэ харюу үгэбэ: «Газар дэлхэйе тойрожо ерээбди. Бүхы амитан зон ан бун, ажана тэгшэ һууна».
Огторгой тэнгэри, Бурханай хүнүүд, элшэд, лүндэншэд, энээндэ хүхин баясыт! Таанарай түлөө тэрэ ниислэлые Бурхан хэһээгээл!»
