30-31 Үльгэрлэбэл, үбшэн бэеэ саһанай уһаар угаажа, гараа сабандан сэбэрлээшье һаам, намайе угаадаһанай нүхэндэ хаяхадатнай, үмдэһэн хубсаһандам хүрэтэр үмхэй бэеым үзэн ядаха болоһонтой жэшээтэй.
Хэрбээ замһаа хадууржа, хориглоһон хорилтодо эсэргүүсэжэ, өөрын хүсэлдэ абтан гэм хэһэн байбал,
«Минии нүгэл хилэнсэгүй амидарал намда ямар ашагтай юм?» гэжэ хэлэнэш.
Тиихэдэнь тойроод байгаа дайсад дээгүүр би үргэмжэлэгдэн, майхан соонь баясан, үргэл болон магтаал үргэхэб, Эзэндэ магтаалнуудые дуулахаб.
«Харыт, Бурханиие өөрын хорохо газар гэжэ тэрэ тоодоггүй байгаа, өөрын баян бардамда найдажа, гэм зэм хэжэ, баяжажа байгаа».
Нүгэлөө нюун далдалагша амжалтада хүрэхэгүй. Харин гэмээ мэдэрэн наманшалагша хайрада хүртэдэг.
Соодоор, сабангаар бэеэ хэды угаагаашье һааш, гэм зэмэйшни толбые Би харажал байнаб.
Иерусалим, абарагдахын тула муу муухайе зүрхэ сэдьхэлһээ зайсуулагты. Хэды болотор хорон муу бодолоо бодохо юмта?
Тэдэнэр Бурханай урда яажа үнэн сэдьхэлтэй байхые мэдэнгүй, өөһэдынхеэрээ болоод, Бурханай мэдэлһээнь гаран, үнэн сэдьхэлтэй болгодог Бурханай замһаа хадуурна.
Нүгэл хилэнсэ хээгүйбди гээ һаа, бидэ өөһэдыгөө мэхэлнэбди. Энэнь манда үнэн зүб юумэн үгы гэһэн удхатай болоно.