11 Иимэ болохолоороо хэлэ амаа тэбшэн һууха хэрэг намда үгыл. Бэе сэдьхэлэйнгээ зоболон тухай ярингүй яахабиб даа.
удаань өөһэд хоорондоо хөөрэлдэхэдөө, иигэжэ хэлсэбэ: – Дүүгээ муу юумэндэ оруулһанаймнай түлөө хэһээлтэ гээшэ энэ. Зобожо байхыень хараашье һаа, хэды хайра гуйгаашье һаань, бидэ үгыень дуулажа хайрлаагүй һэмди. Тиимэһээл зоболон манай толгойдо буугаа.
Өөрын амидарал үзэн ядадаг болоһон би гомдолоо Бурханда мэдүүлхэмни.
Гэмтэй болобол шиидхэл үзэнгүй би гарасалдахагүйб гэжэ мэдэнэм. Гэмтэй болоболни гай гашуудал намда бууха. Гэмгүйшье һаа, толгойгоо үргэжэ зүрхэлхэгүйб. Иигээд оройдоо гэмгүй хүндэ зоболон амасуулха эрхэтэйт.
Амаа хаажа, минии хэлэхэ ээлжээ үгэгты. Удаань болохо юумэн болуужаг.
Хэды хөөрэлдэбэшье, минии зоболон бага болоногүй. Баһа үгэ дуугүй һуухань мүн лэ хэсүү.
Тиихэ зуура ондоо нэгэн жаргал нэгэтэшье үзэнгүй, халагла халаглаһаар үхэдэг.
– Би Бурханда гашуун гомдолоо мэдүүлхэмни. Иимэ байдалые зүб гэхэгүй ушарһаа бэшээр аргагүй байна.
Зоболон гаталхын тулада ондоо зам шэлэхэ болонош. Тиигээгүй һаа, Бурханай үмэнэ улам буруутахат. Таниие ондоо замда оруулхын тулада Тэрэ туршалга хэжэ байна.
Сүхэрһэн хүнэй үгэ һалхин мэтэ үнгэрдэг гэжэ бодоод, үгыем буруудхаха гэжэ байна гүт?
Зоболон гунигаа мартажа, уруу дуруу шарайгаа орхижо, энеэшье гээ һаань, шадахагүй байнам. Би үбшэ зоболонһоо айдаг ба таанар намайе буруутан гэһээр байнат.
Тэрэ намайе аймшагтай нүхэнһөө, шабар шабхаһаа татан гаргаа. Алхамым бата болгон, хүлымни хабсагай дээрэ табяа.
«Тэрэ эдэгэхээр бэшэ үбшэн, Хэбтэриин болоо, бэшэ бодохогүй».
Юун гэжэ хэлэхэбиб? Эзэн айладхалаа бэелүүлээ. Сэдьхэлэйнгээ гашуудалда дарагдаад, аалин даруу наһаа эдлэхэб.
Би өөрын жаргалай түлөө ехэ зоболон амасааб. Та намайе бүхы аюулһаа абарнат, нүгэлыем хүлисэнэт.
Иисүүс дабашагүй гашуудалда абтажа, улам ехээр зальбарба; хүлһэниинь шуһанай дуһал мэтээр газарта дуһаба.
Гашуудан голхорхынтнай тула бэшэ, харин аргагүй ехээр дуратай байһанаа мэдүүлхын тула би ехэл һанаа зобон, ехэл нулимсаа гоожуулан, таанадта бэшээб.