24 Намайе һургагты, тиихэдэтнай би абяагүй болохоб. Гэмыем заажа үгэгты.
«Эзэн минии! Намайе иигэтэр бү гэмныт! Харин юундэ намай үзэн ядаһанаа хэлээд үгыт!
Танай урда би ямар гэмтэй гээшэбиб? Хамаг нүгэлыем нюултагүй хэлэгты.
Үгыетнай хүсэн хүлеэжэ, Иоовто харюу үгэхыетнай тэсэбэритэй шагнааб.
Иоов! Үгыемни анхаран шагныш. Би хэлэхэ юумэеэ хэлэхэм.
Ойлгоогүй юумыем ойлгуулжа, зүб зам заажа үгыт. Би хэһэн гэмээ дахин дабтахагүйб» гэжэ Бурханда та хэзээ нэгэтэ хэлээ һэн гүт?
Энэ үнэниие арайхан ухаалдижа олоһомнай энэл даа, шишье баһа мэдэжэ абабал, үлүү болохогүй.
Үгы гэбэл, дошхон дайсанай һабарһаа абарыт гэжэ гуйгаа һэн гүб?
Үнэн үгэ тэсэжэ шагнахань хэсүү байна, теэд тэрээнһээ ямар үрэ гарахаб? Минии бурууе баталаа бэшэт.
Бүхы дэлхэй Эзэнһээ айн һүрдэн байг, юртэмсын бүхы оршин һуугаашад урдань шэшэрэлдэг лэ!
Зэмэлэлгын мэргэн үгэ гээшэ шэхээ табин соносогшодо алтан һиихэ ба шэжэр алтан зүүдхэл мэтэ.
Мэргэн хүндэ заабари үгэхэдэш, бүришье мэргэн болохо. Шударга үнэн хүниие һургахадаш, тэрэ мэдэлгэеэ арьбажуулна.
Тиимэһээл, инаг хайрата аха дүүнэрни, шагнахадаа, шамдуухан, хэлэхэдээ, уурлахадаа, яаралгүй байгты.
Бидэ булта олон нүгэл шэбэл хэдэгбди. Тиихэдээ хэлэ амаараа нүгэл хэдэггүй хүн эрхим түгэс гээшэ, тэрэ хүн өөрыгөө хазаарлажа шадаха.