15 Нюурайм хажуугаар һүнэһэнэй үнгэрэн гарахада, толгоймни үһэн үрзыхэдэл гэбэ.
үхэн айжа, яһа мүсэмни шэшэргэнэбэ.
Тогтоод хажуудам байгаа, теэд түхэл дүрсыень илган танижа шадахагүй байбаб. Аниргүй байдал. Удаань би үгэ дуулабаб:
Эзэниие болон хүсыень бэдэрэгты, Тэрээн руу хододоо шармайгты.
Тэдэ айжа, гар-хүлынь таталдажа, үбдэжэ эхилхэ. Тэдэ түрэжэ байһан эхэнэртэл зобохо. Бэе бэеэ айжа хараха, нюурынь эшэһэндээ улайха.
Тэрэ намда: – Бурханай шэлэгшэ Даниил! Минии шамда хэлэхэ гэжэ байгааша үгэнүүдые ойлгоорой. Дээшээ бодо, юуб гэхэдэ, би шам руу эльгээгдэнхэйб, – гэбэ. Тиигэжэ хэлэхэдэнь, би шэшэрһээр дээшээ бодобоб.
нюур шарайнь хубилжа, ехээр айжа, шүрбэһэ шандааһаниинь шэшэржэ, үбдэгүүдынь бэе бэеэ сохижо эхилбэ.
Шабинарынь тэрэнэй уһан дээгүүр ябаһыень хараад, ехээр мэгдэжэ: – Энэ хии үзэгдэл, – гэжэ айһандаа хашхаралдаба.
Тиихэдээ Эльгээмэлнүүд хэд гээшэб? Тэдэ Бурханда алба хэжэ, абарагдаха ёһотой хүнүүдтэ туһалхаар Бурханай эльгээһэн һүлдэнүүд гээшэ.
Харин Эльгээмэлнүүд тухай: «Ши һалхиие Өөрын Эльгээмэл, галай дүлэ Өөрын зараса болгонош», – гэжэ Бурхан хэлээ.