14 үхэн айжа, яһа мүсэмни шэшэргэнэбэ.
Зарим ушарта хүнэй зан заһахын тулада үбшэн хүргэнэ. Хүнэй бүхы бэе үбдэжэ, яһа уһаниинь шархиржа,
Харанхы һүни аймшагтай зүүдэ зүүдэлээд,
Нюурайм хажуугаар һүнэһэнэй үнгэрэн гарахада, толгоймни үһэн үрзыхэдэл гэбэ.
Тиихэдэнь би иигэжэ хэлэбэб: – Ай даа! Һалахамнил! Хэлэһэн үгэ бүхэмни нүгэл шэбэлтэй, нүгэл шэбэл дуугардаг зоной дунда ажаһуунаб. Тиимэ аад, Түмэн Сэрэгтэ Эзэн Хааниие хараалби.
Тэрэ намда: – Бурханай шэлэгшэ Даниил! Минии шамда хэлэхэ гэжэ байгааша үгэнүүдые ойлгоорой. Дээшээ бодо, юуб гэхэдэ, би шам руу эльгээгдэнхэйб, – гэбэ. Тиигэжэ хэлэхэдэнь, би шэшэрһээр дээшээ бодобоб.
Тэрээн тухай дуулахадаа, досоомни доһолбо, урални шэшэрбэ, яһамни үбдэбэ, зогсоһон газартаа би һалганабаб. Теэд арад зониием сүйдхүүлһэн дээрмэшэндэ һүнэхэ сагай ерэхые би тэсэбэритэйгээр хүлеэхэ ёһотойб.
Тэрэниие хараад, Захарияа мэгдэбэ, айба.
Иимэ юумэ дуулахадаа, Мария ехээр мэгдэжэ сошобо, юун гэбэ гээшэб гэжэ бодобо.
Тэрэниие харамсаараа, би үхэһэн шэнгеэр хүлэйнь хажууда унашабаб. Тиихэдэмни Тэрэ баруун гараа мүрэ дээрэмни табяад, намда иигэжэ хэлэбэ: – Бү ай; Би хадаа Түрүүшынхинь, Һүүлшынхинь гээшэб,