19 Зарим ушарта хүнэй зан заһахын тулада үбшэн хүргэнэ. Хүнэй бүхы бэе үбдэжэ, яһа уһаниинь шархиржа,
Асаа энээнэйнь түлөө мэдэлшэндэ ехэ уурлажа, түрмэ шорондо хаяба. Тэрэ үедэ Асаа улад зоной зариманиие хашадаг харшалдаг байгаа.
Хааншалалгынгаа гушан юһэдэхи жэлдэ Асаа хүлэй үбшэнтэй боложо, үбшэниинь һүжэрэн, бэеэрнь дээшэлбэ. Теэд тэрэ үбдэжэ байхадаа Эзэнһээ туһа гуйгаа бэшэ, аргалаашадта хандаа һэн.
Шадал дундаа бэень эртэ булагдан, газар шоройдо шэнгэхэ.
Хорото этэгээдэй шүдыень хуха сохижо, олзыень аман сооһоонь ходо татажа абаһан байнаб.
Һүни бүри яһамни янгинан үбдэнэ. Хүсэтэ Эзэн шэлэ хүзүүнһээмни барижа, шабар шабхада хаян, үнэһэ шорой мэтэ болгоо.
Унтаха сагай ерэхэдэ, амаржа шадахань хэлсээтэй. Һүниин утань минии хубида жэл мэтэ. Үүр сайтар орондоо хүльбэржэ, тэсэжэ ядан хэбтэнэб.
Та Левиатанай толгой бута сохёот, сүл губиин арадуудта эдишэ болгон үгөөт.
Хамаг юумэн сагтай ба ёһо гуримтай байдаг, хүн тэрээндэ нэрбэгдэжэ болохо. Юунэй тохёолдохые хүн мэдэхэгүй – хэн тэрээндэ хэлэжэ шадахаб?
Гэбэшье үргэлэй шэрээнүүдэй шулуунай бутаржа, шохой болоходо, Ашэраа бурханда һүгэдэлгын зүйлнүүдэй үгы болоходол Яковай нүгэл арюудхагдаха.
Харин бидэ Эзэнэй заргада ороод, хэһээлтэдэнь хүртэжэ байнабди, тиимэһээ энэ дэлхэйн зоноор хамта зэмэлэгдэхэгүйбди.
Хүбүүгээ һургаһан эсэгэдэл адляар Эзэн Бурхантнай таанадые хүмүүжүүлнэ гээд ойлгожо байгты.
Дуратай хүнүүдээ Би элишэлэн шүүмжэлдэг, хэһээдэгби. Тиимэһээ таанад хэшээл оролдолго гаргагты, нүгэл хэхэеэ болигты.