11 Иимэ һалихай ябадалай түлөө намайе хатуу шиидхэл хүлеэхэ байгаа.
Удаань Абимээлэх Абраһаамые дуудажа асараад: – Та маанадые яажа байна гээшэбта? Ямар юумээр би таниие гомдохоогообиб, юундэ намайе, хаан түрыем иимэ нүгэл руу түлхибэт?
– Ши маанадые яажа байнабши? – гэжэ Абимээлэх хэлэбэ. – Хэрбэеэ манай сэрэгэй хэн нэгэн шинии һамганда хүсэрхөө һаань, ямар ехэ гэм зэмэ бидэндэ тохогдохо, Эзэнэй хэһээлтэ амасаха ёһотой болохо байгаабибди!
Гурбан һарын үнгэрөөд байхада, Иудада зон дуулгаба: – Танай бэри Тамаар янхан мэтэ һальхайраад, тэрээнһээ байтагай хээлитэй болоод байна. – Тэрэниие гэрһээнь шэрэжэ гаргаад, олоной урда галдаха хэрэгтэй, – гэжэ Иуда харюусаба.
Энэ гэртэ намайе өөртөө адли эрхэтэй болгожо, һамганһаа бэшые минии гарта үгөө. Би эндэ юушье хэхэ эрхэтэй болоһоншье һаа, эзэнэйнгээ гэргэ эдлэжэ, намайе үргэдэг Бурханай урда нүгэл абажа, иимэ муухай хэрэг хэжэ шадахагүйб.
Тиигэбэл гэмтэ ябадал хэһэн, Дээдэ Бурханиие доромжолһон болохо удхатай һэн хойнонь, хүн сээрлэхэ ёһотой.
Ханидаа бү урба.
Үбгэндөө урбан, һальхай һамуу ябадал гаргаһанайш, алууршан байһанайш түлөө Би шамайе шүүбэрилхэб! Угаа ехээр уурлан, шамайе хороохо гэжэ заргада оруулан шиидхэхэб!
Хэн хадамтай һамгантай унтанаб, хэн танилайнгаа һамгантай унтанаб, тэдэ урбагшад хоюулан алуулха ёһотой.
