9 Гэбэшье эдэ мэтын өөдэгүй амитад нам тухай шоглон ярижа, дуу зохёохо жэшээтэй.
Танил талануудай наада зугаада би оронхойб. Урдань би Бурханһаа гуйлтадаа харюу абадаг бэлэйб. Мүнөө гэм хээгүй, үнэн шударга би бултанай доро болоо хэбэртэйб.
Тэрэ намайе хохирооходоо энэ үгые баталһан мэтэ. Намайе бултанай наадан болгоод, хүнүүд нюуртам нёлбожо байна.
Нэрэ хүндэгүй тэдэниие хүн бүхэн үлдэжэ гаргадаг.
Хаанай басаган ордон соогоо сог жабхалантай, хубсаһа хунарынь алтаар шэмэглэгдэнхэй.
Эзэмни, Та намтай аяглан, дурыем татажа, би татагдабаб. Та намһаа хүсэтэйт, тиимэһээ намайе диилэбэт. Би бүхэли үдэрэй туршада зоной наада-энеэдэн болоноб, хүн бүхэн намайе баһана.
Өөрын арад түмэнэй дунда би шоодбори нэгэн болооб, тэдэ үдэр бүри нам тушаа хэлээ бүлюудэнэ.
Дайсаднай бултадаа маанадые залгихаар амаа ангайгаа.
Харыт: тэдэ һуужа байна гү, зогсожо байна гү, – хамаагүй, бултадаа намайе наада барижа байна.