21-22 Намда хатуу шэрүүнээр хандажа, бүхы шадалаараа хашан, һалхи шуурганда хиидхэн, иишэ тиишэ шэдэлэн байнат.
Та Өөрөө намайе бүтээһэн аад, иигэжэ үзэн ядахадаа, адагай муу этэгээдүүдэй бахаа ханахые хангажа байхадаа зүб юумэ хэнэ гээшэ гүт?
Юундэ өөрын нюур нюужа, намайе дайсан мэтээр үзэнэт?
Тэрээнтэй хамһажа намайе хашаха хэрэг бии гү?
Хизааргүй хүсөөрөө намтай заргалдаха юм гү? Үгы даа, Тэрэ намайе усадхахагүй, анхаран шагнаха ёһотой.
Тиихэдэнь арсалдааень шагнажа байһан Раам обогой Бүүзэй удам Барахээлэй хүбүүн Элиһүү гэжэ хүн оролсобо. Бурханиие бэшэ, өөрыгөө зүбтэн болгоходонь, Иоовто сухалдаа.
Ами наһыем Тэрэ абаа һаань, би ехэ баярлаха байгааб.
Эзэн, һөөргөө бусыт! Хэды болотор юм? Өөрын зарасанарые хайрлыт.
Бүхы амарагуудтнай таниие мартаа, бэшэ таанадые хэрэгсээхэеэ болёо. Дайсанай сохилтоор, шэрүүн хэһээлтээр таанадые дайрааб, юуб гэбэл, гэм зэмэтнай угаа ехэ. Нүгэлтнай тоолошогүй олон.
Тиимэһээ һүр хүсэтэй Бурханай урда даруухан байгты, тиигэбэлтнай, сагай ерэхэдэ, Бурхан таанадые дээшэнь үргэхэл.