22 Үхэлэй нүхэндэ дүтэлхэдөө хүхилдэн баярладаг.
Харин муу этэгээд тэрэ үедэ хэсүү байдалһаа гараха аргагүйгөө мэдээд, сэдьхэлээ муудажа, тэдэнэй гансал найдаха юумэн үхэлэй урда дүүрэн сээжээр ами абахань лэ үлөө.
Олон хүн ойронь ошожо хүндэлһэнөө мэдүүлдэг. Газарай зөөлэн нэмэргэдэ хушагдан, тэрэ амардаг.
Тэдэ үхэлые хүлеэгөөшье һаань, ерэдэггүй, нюуһан эрдэниһээ үлүүгээр тэдэ үхэлые бэдэрдэг.
Замынь хаагдаһан хүндэ гэрэл хэрэгтэй бэшэ, Бурхан тэрээндэ бэрхэшээл олошоруулна.
Дууһашагүй зоболон минии эсэс болоно. Ямаршье хэсүү үедэ би арюун Эзэнэй үгэдэ зүрилдөөгүйб даа.
Минии хүсэһэниие Бурхан юундэ үгэнэгүйб даа?
Иигэжэ байнхаар зүүдэн соохи амитадай намайе бажуужа алаһаниинь дээрэ.
Тиимэһээ мүнөө хүрэтэр амиды байгшадһаа ами наһаа алдагшадай хуби үлүү дээрэ ха гэжэ ойлгобоб.
Нарата юртэмсэдэ үзэгдэдэг бүхы бузар үйлэ хэзээшье хараагүй, амидарал үзөөгүйдэ бүришье һайн.
Харин амиды мэндэ үлэһэн зон, энэ муу муухай угсаатанай үлдөөсэ зон, амиды байхаһаа үхэһэмнай дээрэ гэжэ тоолохо. Минии тэдэниие үлдэн гаргаһан бүхы газарта амиды мэндэ үлөөшэдынь тиигэжэ һанахал. Энэ болбол Би, Түмэн Сэрэгтэ Эзэн, айладхана мүн!
