17 Хорото этэгээдэй шүдыень хуха сохижо, олзыень аман сооһоонь ходо татажа абаһан байнаб.
Гэр нютагтаа амгалан амидаржа, ута наһа наһалжа, амидаралаймни үдэрнүүд далайн элһэн мэтэ олон болохо гэжэ би найдажа байгааб.
Зарим ушарта хүнэй зан заһахын тулада үбшэн хүргэнэ. Хүнэй бүхы бэе үбдэжэ, яһа уһаниинь шархиржа,
Эдишэеэ олохоо болиһон арсалан үхэжэ, гүлгэдынь бутаран тараба.
Хүсэтэй нэгэнэй хүсэгүйе дарлахада Тэрэ зогсоожо, ядуушуулые хүсэтэнэй һабарһаа абардаг.
Хорото зоной таяг зүб шударга хүнүүдэй газар руу үргэгдэхэгүй, энэнь зүб шударга зоной гэмтэ буруу хэрэгүүд руу гараа хүргэхэгүйн тула юм.
Намайе тойроошо түмэн зонһоо айнагүйб.
Тэдэ үгэ хэлэхэдээ, һэлмэ аманһаа гаргаһан мэтэ, «Хэн бидэниие шагнахаб даа?» гэжэ һанана.
Зобоһон зониие дэлхэйһээ арилгахаар, ядуу хүнүүдые залгихаар бэлэн шүдэниинь илдэ шэнги, үргэниинь хутага шэнги хүнүүд байха.
би хойноһоонь ошожо, тэрээндэ добтолжо, хурьгаа абардаг һэм. Хэрбээ тэрэнэй минии урдаһаа бодон ороо һаань, би үһэнһөөнь шүүрэн абажа, тэрэниие сохижо аладаг байгааб.