11 Гүн харанхыда ороод, үзэжэ хараха аргагүй боложо, зоболон дүүрэн амсажа, үерэй уһанда абтаһан мэтэ болоош.
Зоболоншни бүримүһэн мартагдажа, голой уһанай урдан үнгэрһэн мэтэ һанагдахал.
Тиимэ муу хүн гэрэлтэ дэлхэйһээ харанхы оршондо түлхигдэн орожо, уг галгаха гансашье үригүй үхэнэ.
Харин Тэрэ зам дээрэм шулуу хаяжа, манан харанхы буулгаба.
Тиимэ хүнүүд уһан дээрэ хөөрэһэн хөөһэн мэтэ түргэн арилха болтогой. Тэдэнэй эзэлдэг газар хараалда хүртэг. Тэдэ түргэн үхэжэ, уһан үзэмэй сэсэрлигтээ ажаллажа шадахагүй болог.
Үүлэдтэ захиралта үгэжэ, бороо оруулжа шадаха гүш?
Тэдэндэ гараха газар үгы боложо, гэгээн үдэр гэнтэ харанхы боложо, наран шэнгэһэн мэтэ болодог.
Хара бодолтоной замынь харанхы мэтэ. Тэдэ хаана бүдэрхэ байһанаа мэдэдэггүй.
али доошоо хүрьһэтэ газар руушье шэртэхэдээ, гансал зоболон ба харанхые, шэг харанхые хараха. Тиигээд тэрэ харанхыда өөһэдөө абташаха.
Тэрэ намайе туужа, шэб харанхы руу оруулаа.
Толгойем уһан хушаба, «һалааб!» гэжэ би хашхарбаб.
Гашуудалайнгаа хэмгүй ехэдэ Эзэнээ дуудабаб, Тэрэ намайе анхарбал; үхэлэй оронһоо би хашхархаб, Та минии гуйлтые дуулабат.
Харин хаан орондо орохо ёһотой байгаад, орохоёо арсаһан хүнүүд харанхы бүрэнхыдэ хаягдаад, уйлаха бархиралдаха, шүдөө хабиралдаха.