11 Шадал дундаа бэень эртэ булагдан, газар шоройдо шэнгэхэ.
Шиидхэлтнай хатуудажа байна. Эдир залуугай алдуу мүнөөдэрэй шиидхэлые хүндэ болгожо байна.
Бэемни булагдаашье һаа, найдални булагдахагүй юм бэзэ.
Мүнөө намһаа арһа яһан хоёр үлэжэ, амиды голтойхон байнам.
Зарим хүн элүүр шамбай, тарган садхалан, һанаан тэнигэр ябаһаар үхэдэг.
Гэбэшье хэнииньшье үхэжэ булагдаад, үтэ хорхойдо эдюулээд үнгэрдэг.
Һайнта даа гэжэ шангаар магтан дуулахаб, Танай гайхамшагта хэрэгүүдые тунхаглахаб.
Нүгэлтэн муу үйлынгөө түлөө хойшо хаягдадаг. Үнэн шударга хүн үхөөшье һаа, найдаха найдалтай.
Хэдышье сэбэрлээ һаам, ши, Иерусалим, жэгшүүритэй муухай, нүгэлтэй зандааш. Уур хилэнгээ гүйсэд гаргатарни ши сэбэр болохогүйш.
Дайн дажарай зэр зэбсэгтэйнь хамта, тэрэ тоодо һэлмыень толгой доронь хэжэ, хүдөөлүүлһэн баатарнуудтал адляар тэдэниие хүдөөлүүлөө бэшэ. Харин тэдэ баатарнууд дайсадаа угаа ехээр һүрдөөгшэ бэлэйл.
Иисүүс баһа иигэжэ хэлээ: – Би һаяар ябахамни. Таанар Намайе бэдэрхэт, теэд нүгэлтэйгөө үхэхэт. Минии ошохо газарта таанар ошожо шадахагүйт.
«Таанар нүгэлнүүдтэйгөө үхэхэт!» гэжэ Би таанарта хэлээб. «Би байгааб, байнашьеб» гэхэдэмни үнэншөөгүй һаа, бултадаа нүгэлтэйгөө үхэхэт! – гэжэ Иисүүс харюусаба.
