7 «Алабал!» гэжэ минии хашхархада, ямаршье харюу үгы. «Гомдолым хаража шүүгыт, туһалыт!» гэхэдэм, үмэглэл байхагүй.
Та Өөрөө намайе бүтээһэн аад, иигэжэ үзэн ядахадаа, адагай муу этэгээдүүдэй бахаа ханахые хангажа байхадаа зүб юумэ хэнэ гээшэ гүт?
Анда нүхэрөө хамгаалан зууршалһан мэтэ тэрэ гэршэ тэнгэридэ намайе Бурханай урда хамгаалхань болтогой.
Таанарай намайе яажа буруудхаха, ямар харюу үгэхэ байһые би мэдэнэб.
Эзэн минии! Туһа эрижэ хандахадам, харюу үгөөгүйт. Үндын бодоод хэлэхэдэм, үгэ дуугүйл шэртэхэ юмта.
Дорой амитан би хайрлал гуйхаһаа бэшэ яахабиб. Иимэ хүниие хашан хабшахадаа яана гээшэбта?
Наранай халуун элшэһээ бэшэ, үбшэнэй баршадһаа арһамни харлан хатаба.
«Гэм зэмэгүй намда Бурхан үнэн шударга бэшээр хандажа байна.
Адагай муу хүмүүс энэ дэлхэйе зонхилжо, шүүгшэ, шүүмжэлэгшэдынь һохор мэтэ болонхой. Энэ байдалые Тэрээнһээ ондоо хэн бии болгоо юм бэ?
Тэрэнэй хүндэ адли байгаа һаань, би шүүлгын газарта заргалдан, Тэрээндэ харюу үгэжэ болохо байгааб.
Тэрэ намайе ногоон бэлшээри дээр хэбтүүлжэ, амгалан уһан руу хүтэлэн абаашадаг.
Тэрэ минии урма зоригые бадараадаг. Тэрэ найдуулһанайнгаа ёһоор, зүб замаар намайе хүтэлдэг.
Үгэ хэлэжэ эхилхэдээл ёолоноб, хүсэрхэл болон һандарал тушаа хашхарнаб. Эзэмни, Танай үгэ айладхахадаа би хүнэй наада-энеэдэн болоноб, бүхэли үдэртөө наадалуулнаб.
Би хашхарнаб, бархирнаб, теэд Тэрэ минии зальбарал дуулаха дурагүй.