20 Мүнөө намһаа арһа яһан хоёр үлэжэ, амиды голтойхон байнам.
Харлаһан арһамни гуужан унажа, яһамни хатажа байна.
Үбшэн бэем хубсаһаар бэшэ, үтэтэй яраар хушагданхай. Арһамни хахаран эдеэрлэнэ, хуушан ярын хатахада, шэнэ толбо бии болоно.
Тэрэ бүхы гэм зэмыеш наманшална, бүхы үбшэ хабшангыеш эдэгээнэ,
Хүсэхэдэшнил, Тэрэ һайн юумээр шамайе хангана, иигэжэ бүргэдтэл адли, ши залууш!
Эзэн дарлагдаһан бүхы зоной түлөө зүб шударга болон үнэн зүбые үйлэдэнэ.
Би аниргүй, үгэ дуугүй байгааб, һайешье дуугараагүйб, зоболомни бүри ехэ боложо байгаа.
Мяхан бэе, арһым Тэрэ таһа татаа, яһым буталаа.
Мүнөө тэдэнэй шарай хөөһөө хара, гудамжада уулзабал, танихаар бэшэ, арһаниинь яһандаа няалдаа, модон мэтэ хатаа.
Арһамнай зуухада шаруулһандал хара, үлэсхэлэн байдал тэрэниие харлуулаа.
«Таанадые һэргылэн, хүлдэмнай халдаһан хотынтнай тооһыешье гүбижэ таанадта орхинобди. Зүгөөр Бурханай хаан түрэ мандаха дүтэлөө гэжэ мэдэгты!» – гээрэйгты.