1 Урма зоригни хухаржа, үдэр хоногуудни дууһажа, удахагүй хуурсагта орохоо бодожо байнам.
Удангүй би үхэжэ, энэ дэлхэйдэ дахин бусажа ерэхэгүй ушарһаа энэл намда шухала байна.
Удахагүй би үхэжэ һалахаб. Хүсэһэн түлэблэһэн олон юумэмни хэзээшье бэелхэгүй, үгы болохо.
Үмхэй үнэртэй аминһаам һамгамни хулжан зайлажа, түрэһэн хүүгэдни ойртохо дурагүй болоо.
Тиигэжэ зоболон туйлаһанһаа хойшо Иоов зуун дүшэн жэл дэлхэй юртэмсэдэ амидаржа, гуша дүшэнэрөө нюдөөрөө хараба.
Энээнһээ үлүү тэсэбэри намда байхагүй. Этигэл найдабаримни мүхэжэ, минии үхэлэй ямар хадань би тэсэхэ болонобиб?
Үдэр хоногууд бүд нэхэгшын ээрүүлһээ түргөөр үнгэржэ, этигэл найдабаригүй эсэстээ дүтэлнэ.
Би зониие хэтэ гэмнэжэ байхагүйб, уур хилэмни таһалгаряагүй бэшэ. Ондоо байгаа бол Минии урда тэдэнэй һүлдэ, Минии байгуулагша халуун амид хүсэгүй болохо бэлэйл.