12 Танай бэлэглэһэн хайраар би амиды ябанаб.
Һанаандатнай намайе тааруу гэжэ тоолон, таанад намайе энэрэн хайрлажа, ами наһыем абаржа, һайе хэһэншье һаатнай, би тэрэ холын хада уула руу хүрэжэ үрдихэгүйлби. Тэндэ хүрэхым урда тээ аймшагтай гай тодхор намайе хүсэхэ, хосорхолби!
арһа мяхыем суглуулжа, яһа шүрбэһөөр холбоогүй һэн гүт?
Түгэс Хүсэтэ Бурханай Һүлдэ намайе бүтээн, ами наһа үгэһэн бэлэй.
Тиимэһээл таанадта иигэжэ хэлэхэб: амиды ябахын тула юу эдихэ уухабибди, бэедээ юу үмдэхэ тухай һанаагаа огто бү зобоогты. Амимнай эдеэ хоолһоо шухала бэшэ аал? Бэемнай хубсаһа хунарһаа шухала бэшэ аал?
Хүнэй ямаршье туһаламжа Бурханда хэрэггүй. Тэрэ Өөрөө амитай бүхы юумэндэ ами наһа, амисхал, бүгэдые үгэнэ.
«Бидэнэр Бурханай ашаар амидаржа, хүдэлжэ, ажаһуужа байнабди». Танай шүлэгшэдэй зариманиинь баһал: «Бидэ Тэрэнэй угсаатан гээшэбди», – гэжэ хэлээ бэлэй.
