38 – Эзэн аа, этигэнэб! – гэжэ тэрэнь харюусаад, Иисүүсэй урда үбдэглэн һүгэдэбэ.
38 – Дээдын Эзэн аа, этигэнэб! – гэжэ тэрэнь харюусан, Иисусай урда үбдэглэн унаба.
Хүбүүень таалагты! Үгы һаатнай, Тэрэ уурлажа, харгы замдаа хосорхот. Юуб гэбэл, уур хилэнгынь гэнтэ аһаха-носохо юм. Абарал бэдэрэн, Тэрээндэ хандагша хүн бүхэн юрөөлтэй!
Аалидагты, Намайе Бурхан гэжэ мэдэгты. Үндэһэтэдэй дунда, газар дэлхэй дээрэ үргэмжэлэгдэхэб!
Онгосодо байһан шабинарынь Иисүүстэ мүргэжэ: – Та үнэхөөрөөл Бурханай Хүбүүн байнат, – гэлдэбэ.
Тиигээд Иисүүсые харахадаа, Тэрээндэ дохин мүргэбэ, зүгөөр тэдэнэй зариманиинь бүрин этигэнгүй байгаа.
Замдань гэнтэ тэдэнтэй Иисүүс тааралдажа: – Амар мэндэ, – гэжэ тэдэниие мэндэшэлбэ. Тиихэдэнь эхэнэрнүүд Иисүүстэ ойртоод, хүлһөөнь барижа, Тэрээндэ мүргэбэ.
Гэнтэ һэлхэ бузар үбшэнтэй нэгэ хүн ойртоод, Иисүүсэй хүлдэнь мүргэжэ: – Эзэн, аа! Хэрбээ Та хүсэбэл, намайе арюудхан эдэгээжэ шадахат, – гэбэ.
Тэрэнэй һүүлдэ шабинарынь Иисүүстэ дохижо мүргөөд, хизааргүй ехэ баяртайнууд Иерусалимаа бусаба.
– Эзэмни, Бурхамни! – гэжэ Фома хашхараад абаба.
– Зарга шүүбэри хэхэеэ Би энэ дэлхэйдэ ерээб. Тиихэдээ юумэ харадаггүй хүнүүд харадаг болохо, юумэ харадаг хүнүүд һохор болохо, – гэжэ Иисүүс хэлэбэ.