32 – Эдихэ юумэн Намда бии, тэрээн тухаймни таанад мэдэнэгүйт, – гэжэ Иисүүс харюусаба.
32 – Эдихэ юумэн намда бии, тэрээн тухаймни таанад мэдэнэгүйт, – гэжэ Иисус харюусаба.
Хэлэһэн үгэдэнь зааханшье зүреэгүйб, үгэһэн заабариһаань нэгэхэншье хадуураагүйб.
Нюуса далда газарһаа гэм зэмэгүй хүниие харбахын тула. Тэдэ гэнтэ харбаха, юунһээшье айхагүй.
Гашуудалтай хүн зоболонгоо мэдэнэ, баяр баясхалангаа өөрөөл тэрэ мэдэрхэ.
Өөрынь үгэ хүүрээр хүнэй зосоо садхалан болохо: хэлээрээ олоһон юумээрээ садаха.
Зобоһонойнгоо удаа Тэрэ баясаха, дэмы зобоогүйб гэжэ Тэрэ мэдэхэ. Минии Зүб Шударга Зараса Тэрэ олоной хэһээлтэ Өөр дээрээ даажа абаха.
Танай үгөөр үл хоол хэжэ байгааб, үгэ бүхэнтнай намда баяр асардаг, зүрхэ сэдьхэлыем сэнгүүлдэг юм. Би дууһан Танайб, Түмэн Сэрэгтэ Эзэн Бурхан!
Энэ үедэ шабинарынь: – Рабби аа, эдеэлэгты! – гэжэ гуйба.
– Магад, Энээндэмнай хэн нэгэн эдихэ юумэ асараа гү даа? – гэжэ шабинарынь өөһэд хоорондоо хөөрэлдэбэ.
– Намайе эльгээһэн Бурханай хүсэл дурыень бэелүүлэн, Намда даалгаһан ажалыень түгэсхэхэ – Минии хоол мүн, – гэжэ Иисүүс тэдэндээ ойлгуулба. –
Тиигэжэ би таанадта яажа хүдэлхэб, ядуу һула зондо туһалхаб гэһэн жэшээ харуулааб. «Үгэхэнь абахаһаа бүри жаргалтай», – гэжэ Иисүүсэй хэлэһые һанажа ябагты.
Һүзэглэгшэдэй бүлгэмүүдтэ Арюун Һүлдын хэлэһэниие шэхэтэй юм һаа, шагнаг лэ! Илагшада Би далда хадагалаатай манна эдеэ үгэхэб, сагаан шулуу үгэхэб. Шулуун дээрэнь шэнэ нэрэ бэшээтэй байха, тиин шулуу абагшаһаа ондоо хэншье тэрэ нэрые мэдэхэгүй».