11 Тиигэһээр байтаршни хооһон ядуу байдал хажуудаш ерэхэ, зайгуул хүндэ адли бии болохо, зоболон дээрмэшэн мэтэ дээрэш бууха.
Залхуугай гар ядуу байдалда асардаг, оролдосотой хананхатайн гар баян болгодог.
Залхуу хүнэй хүсэхэ һанаха юумэн биишье һаа, хүртэхэ гэжэ байхагүй. Харин ажалша хүнэй хүсэл бэелдэг.
Залхуу хүн унтаанаг, нобшо хүн үлэсхэлэндэ нэрбэгдэнэ.
Унтаха дуратай һаа, үгырхэш. Сагаа ажалда гэжэ ашагла, тиигэбэл хоол хүнэһөөр элбэг байхаш.
Залхуу хүн газараа үбэлдөө хахалдаггүй, хуряалгын үедэ юуншье тэрээндэ олдохогүй.
Ушарынь хадаа архинша болон мяханда хомхой үгырэн хооһорхо. Һула һуняагүй байбал, соорхой хубсаһатай үлэхэш.
«Нэгэ жаахан унтая, бага зэргэ зали абая, гараа жаахан амараае» гэһээр байтар,
үгытэй байдал зольбо мэтэ ерэжэ, ядарал дээрмэшэн мэтэ бууха.
Тэнэг хүн гараа хабсараад һуужа, мяхаяа барадаг.