1 Муу зондо бү атаарха, тэдэнэй нэгэн болохые бү хүсэ.
Хорото муу зоной зүбшэл дагаагүй, нүгэлтэнэй замаар ябаагүй, Бурханиие баһагшадтай хамта һуудаггүй хүн үнэн шударгал!
Намһаа буруу бү харыт! Уурлан зарасаяа бү этэрыт! Та минии туһамарша мүн! Минии абарагша Бурхан, намайе бү хаяыт, бү орхиит!
[Давидай псалма. Мартахагүйн тула шангаар.]
Би бүхыгөөб, угаа доошоо тонгойгооб, бүхэлиин үдэр гай гасалантай ябанам.
Хэтэдээ һандарал болоһон газарта ерыт. Эндэ нангин газарта дайсан бүхы юумэ һандаргаал.
Сэсэнтэй ябагша сэсэн болоно. Харин тэнэгтэй нүхэсэгшэ зоболон амсана.
Шинии зүрхэн нүгэлтэндэ бү атаархаг, харин Эзэнһээ бэшэржэ байг.
Хорон һанаатанда бү сухалда, муу нүгэл үйлэдэгшэдтэ атаархажа бү бай.
Хүсэрхэдэг хүнтэй адли бү боло, тэрэнэй зам бү шэлэ.
Хара нүгэлтэнэй харгыда хүлөө бү таби. Муу зоной замаар ябажа болохогүй.
Тэрэ харгыһаа зайла, буруу хараад хажуугаарнь үнгэрэ.
