5 Баялигаа һайнаар харажашье үрдеэгүй байтаршни тэрэшни үгы болошоод байха: эд баялигта дали ургадаг, тэнгэри өөдэ дүүлиһэн бүргэд мэтэ ниидэжэ арилшаха.
тэдээндэ хандан: – Таанадһаа боложо, би бүхы хүүгэдээ алдахамнил. Иосиф гээгдээ, Симеон алдагдаа, мүнөө Бэньямиинииемни таанад намһаа һалгааха гээ гүт?! Хамаг муу юумэн миниил толгойдо тудана! – гэбэ.
Тиимэ хүн орон дээрээ баян унтабашье, нюдөө нээхэдэнь, зөөри гэжэ үгы.
Эзэн Бурхамнай! Хэды олон юумэ бүтээгээ гээшэбта! Хэды олон гайхамшагта хэрэгүүдые маанад тушаа түсэблөөт, хэниишье Тантай сасуулмаар бэшэ. Би тэрэ гайхамшагта үйлэнүүдые олондо зарлан хэлэхэб, гэбэшье тэдэ тоолошогүй олон юм.
Энэ баялиг мүнхэ бэшэ, хаанайшье титим уг дамжан үгтэхэгүй ушар байха.
– Хүлгөөн хөөрсэг, хамаг юумэн дэмы хүлгөөд, хөөрсэгэнөөд дүүрэхэ, – гэжэ Багша хэлэбэ.
Хүлгөөн хөөрсэг, хамаг юумэн дэмы хүлгөөн гэжэ Багша хэлэбэ.
Юуншье бэшэ юумэндэ мүнгэеэ юундэ үрихэбта? Садхаахагүй юумэндэ салингаа юундэ гаргахабта? Намайе һайса шагнагты, үгыем дуулагты. Тиигэбэл, эгээл эрхим эдеэ хоол барихат.
Теэд ши гансал өөрынгөө аша туһа харанаш. Гэм зэмэгүй зониие аланаш, зониие харшалан, дарлан байнаш.
«Ошожо, Ерэмияа гэгшые ологты. Тэрээндэ муу юумэ бү хэгты, өөрынь дураар байгты».
Газар дэлхэй дээрэ баялиг зөөри өөртөө бү суглуулагты, тэрэнииетнай хүйр хорхой, жэбэ жонхо эдижэ магадгүй, хулгайшад шургажа ороод, хулуужа магадгүй.
Баян хүнүүдэй зөөри зөөшөөрөө бүдүүрхэхэгүйень, иимэ мэтын найдабаригүй баялигта найдахагүйень захира, зүгөөр аяшаажа байха юумэ элбэг дэлбэгээр маанадта үршөөжэ байдаг амиды Бурханда найдажа байхыень заабаришалжа бай.
Ушарынь гэбэл, оршолон юртэмсын бүхы юумэнүүд: нүгэл шэбэлые хэхэ шунал, нюдэнэй хүсэл шунал, омог бардам зан Эсэгэ Бурханһаа заяагдаагүй, харин оршолон юртэмсэһөө бии болоо.