22 Түрэһэн эсэгэеэ шагна, эхынгээ үтэлхэдэ үзэн ядажа бү бай.
Хүбүүмни, эсэгынгээ һургаал шагнажа бай, эхынгээ заабари тоонгүй бү бай.
Ухаатай хүбүүн эсэгэеэ баярлуулдаг, мунхаг хүн эхэеэ баһадаг.
Эсэгэдээ хараал хэлэжэ, эхэеэ үреэхэгүй хүнүүд байдаг.
Эсэгэеэ баһажа, эхэеэ тоодоггүй хүнэй нюдые хара хирээ тоншожо, харсага шубуун эдихэ.
Хүбүүмни эсэгынгээ заабари сахи, эхынгээ захиһаниие бү мартаарай.
Таанад өөһэдынгөө эхэ эсэгэһээ түбэгшөөгты. Минии субботонуудые сахигты. Би танай Эзэн Бурхантнай гээшэб.
Буурал толгойтой үбгэд хүгшэдэй урда бү һуугты, үбгэн хүниие хүндэлжэ, бодогты. Өөрынгөө Бурханһаа һүрдэн айгты.
«Аба эжы хоёроо хүндэлэ», «Аба эжы хоёроо муушалһан хүн үхэлдэ хүртэхэ ёһотой» гэжэ Моисейгээр дамжуулан Бурхан хэлэһэн байгаа.
«Эсэгэ, эхэеэ хүндэлдэггүй хүн хараалай ехэ хараал шэнгээхэ!» Бүхы арад зон харюусаха: «Болтогой!»
