16 Өөртөө үлүүе олохын тулада ядаһан зониие хашадаг баяшуулда билдагуушалан үгэдэг хүн үгырэн хооһорхо.
Намайе диилээб гэжэ дайсамни бү һанаг, унаа гэжэ намда дурагүйшүүл бү баярлаг!
Үгытэйшүүлые дарладаг хүн Бүтээгшые буруушаана, гуйраншаниие хайрлаха сэдьхэл Бүтээгшын нэрэ хүндэ үргэнэ.
Хомхой хобдог хүн зөөри баялиг намна намнаһаар, тэрэнэй хойноһоо ядаралай ерэхые анхаржа ойлгодоггүй.
Ядуушуулые зобоодог үгытэй хүн таряалангые урыда урадхуулха аадар бороотой адли.
Хаанай хананхалан оролдодог орон нютагынь урдал хуу байдаг.
«Ай, Абраһаам, үбгэ эсэгэмни, намайе үршөөн хайрлажа, Лазариие намда эльгээгыт; хурганайнгаа үзүүртэ уһа дүрэжэ, халуун галда хайруулан тулижа байһан минии хэлые норгог лэ. Би энэ гал соо аргагүй ехээр тулижа байнаб», – гэжэ тамада һууһан баяниинь бии шадалаараа хашхарба.
Ушарынь хэлэбэл, үршөөл хайра үзүүлдэггүй хүниие Бурхан үршөөл хайрагүйгөөр шүүбэрилхэ; тиихэдэ үршөөл хайра зарга шүүбэриһээ дээгүүр үргэгдэхэ.