13 Ядуу хүнэй хашхархада дуулаагүй хүн нэгэ сагта өөрөө хашхархадаа, харюу дуулахагүй.
Би хормойгоо һэжэрэн иигэжэ хэлэбэб: – Хэлэһэн үгэеэ дүүргэдэггүй хүнүүдые Бурхан гэр байраһаань, зөөри баялигуудһаань холодуулаг лэ. Иимэ хүн үгырэн хооһорог! Бүхы суглаан дэмжэбэ: – Болтогой! Удаань Бурхандаа магтаал үргэбэ. Тиигээд булта хэлэһэнээ дүүргээ бэлэй.
Ушарынь гэхэдэ, би ядуушуулые зоболонһоо гэтэлгэжэ, үншэдтэ туһалдаг байгааб.
Үзыт, тэдэ минии ами хороохоор отожо байна. Хүсэтэй дайсад урдаһаам сугларжа байна. Харин би ямаршье гэмгүй, нүгэлгүйб, Эзэн!
Тэрэ үедэ намайе дуудахада, харюу байхагүй. Тэдэ намайе бэдэрхэдээ, олохогүй.
Ядуушуулда үгэдэг хүн юугээршье дутахагүй. Ядуушуулһаа нюдөө далтируулдаг хүндэ хүртэхэ хараалынь олошорхо.
Хэрбээ ондоо хүнүүдэй танда хэһэн муу юумэнүүдые хүлисэжэ байбалтнай, тэнгэридэ оршодог Эсэгэтнайшье таниие хүлисэхэл.
Ушарынь хэлэбэл, бусадые яажа зэмэлнэбта, тиигэжэл Бурхан таанадые зэмэлхэ, ямар хэмжээгээр хэмжэнэбта, тиимэл хэмжээгээр танда хэмжэжэ үгэхэ.
Гэрэй эзэнэй бодожо үүдэеэ хаахадань, таанад газаа тээнь зогсон, үүдыень тоншожо: «Эзэн! Эзэн! Манда үүдээ нээгыт», – гэжэ хэлэхэт. «Хаанахи зомта, би таанадые танинагүйб», – гэжэ тэрэ танда харюусаха.
Оог хашхараа табин, шэхэеэ бүтүүлжэ, тэдэ булта Стефанда добтолбо,
Энэ дэлхэйдэ юумээр дутадаггүй баян һуудаг хүн аад, аханар дүүнэрэйнгээ үгытэй ядуу һуухадань һанаагаа зободоггүй хүн: Бурханда дуратайб гэжэ яагаад хэлэжэ шадаха гээшэб?