9 Ажалдаа оролдодоггүй хүн зөөриеэ үрин һалгаагшада адли.
Олонһоо туһаламжа гуйбашье, харюу соносоогүй би сүл губиин сүүбэн шоно, талада хашхарһан тэмээн шубуунда адли болооб.
Залхуугай гар ядуу байдалда асардаг, оролдосотой хананхатайн гар баян болгодог.
Хоб тараагшын үгэнүүд хото руу ороһон амтатай эдеэн мэтэ.
Залхуу хүн унтаанаг, нобшо хүн үлэсхэлэндэ нэрбэгдэнэ.
Эхэ эсэгынгээ зөөри буляахадаа, «Энэ нүгэл бэшэ» гэжэ хэлэдэг хүн дээрмэшэнтэй адли.
Эзэниинь тэрээндэ: «Хара һанаатай, залхуу зараса! Ши намайе таряагүй байһан газарһаа хуряадаг, үрэһэ сасаагүй байһан газарһаа ургаса суглуулдаг гэжэ мэдэжэ байгааш, тиимэ гү?
Эзэндэ урматайгаар, оролдосотойгоор алба хэжэ байгты.
Таанадые залхуурангүй, һүзэг этигэлтэй, тэсэбэритэй байгаад, Бурханай найдуулһан юумые хүлеэжэ абадаг хүнүүдтэл адли байхыетнай хүсэнэбди.
